أَسْكِنُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ سَكَنتُم مِّن وُجْدِكُمْ وَلَا

أَسْكِنُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ سَكَنتُم مِّن وُجْدِكُمْ وَلَا تُضَارُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُوا عَلَيْهِنَّ وَإِن كُنَّ أُولَاتِ حَمْلٍ فَأَنفِقُوا عَلَيْهِنَّ حَتَّىٰ يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَكُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَأْتَمِرُوا بَيْنَكُم بِمَعْرُوفٍ وَإِن تَعَاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْرَىٰ
ﺯﻧﺎﻥ ﻃﻠﺎﻕ ﺩﺍﺩﻩ ﺭﺍ [ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﺪّﻩ،] ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻜﻮﻧﺖ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻲ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﺳﻜﻮﻧﺖ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﺳﻴﺐ ﻧﺮﺳﺎﻧﻴﺪ، ﺗﺎ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﻨﮓ ﻛﻨﻴﺪ [ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻮﻧﺪ] ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺰﺍﻳﻨﺪ، ﻧﻔﻘﻪ ﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻴﺪ. ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﻧﻮﺯﺍﺩﺍﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺷﻴﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ، ﻣﺰﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﻭ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ [ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻯ ﻧﻮﺯﺍﺩ] ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻲ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻭ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ [ﺗﻮﺍﻓﻖ] ﺑﻪ ﺩﺷﻮﺍﺭﻱ ﻛﺸﻴﺪ، ﺯﻥ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻴﺮ ﺩﻫﺪ. (٦)
#قرآن_سوره_طلاق_آیه۶