💠گناه و اشاعه فحشاء ....💠
💠گناه و اشاعه فحشاء ....💠
در روایات دینی اهمیت گناه آشکار بیشتر از گناه پنهان است. در قرآن کریم تنها گناهی که حتی دوست داشتن آن ولو اینکه به منصۀ ظهور و بروز نرسد دارای عذاب بوده و وعدۀ عقاب درباره اش داده شده است همین گناه اشاعۀ فحشاء می باشد آنجا که خداوند می فرماید:
«کسانی که دوست دارند زشتی ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد عذاب دردناکی برای آنها در دنیا و آخرت است و خداوند می داند و شما نمی دانید.» در روایات نیز به این مسأله اشاره شده و به شدت از آن نهی شده است.
از آنجا که انسان یک موجود اجتماعی است جامعۀ بزرگی که در آن زندگی می کند از یک نظر همچون خانۀ او است و حریم آن همچون حریم خانه او محسوب می شود؛ پاکی جامعه به پاکی او کمک می کند و آلودگی آن به آلودگیش و در دین اسلام با هر کاری که جو جامعه را مسموم یا آلوده کند شدیداً مبارزه شده است.
💠معنای لغوی اشاعه فحشاء💠
اشاعه در لغت یعنی چیزی را شیوع دادن و منظور از فحشاء افعال یا گفتاری است که قباحت و زشتی آنها بسی بزرگ و آشکار است؛ یعنی قبح و زشتی آنها فی حد نفسه بیّن و ظاهر است و نزد شرع و عرف زشتی اش معلوم و مشخص است.[1]
💠معنای اصطلاحی اشاعه فحشاء💠
اشاعۀ فحشاء در نگاه اندیشمندان اسلامی به هر کار یا فعلی اطلاق می شود که گناه و معصیتی را در جامعه و در میان آحاد مردم ترویج دهند و ناگفته معلوم است که چنین افرادی غالباً در پی کشاندن اجتماع از مسیر بندگی و پاکی بسوی مرداب گندیدۀ زشتی و نادرستی هستند. این تعبیر، مفهوم وسیعی دارد که هر گونه نشر فساد و اشاعه زشتیها و قبائح و کمک به توسعۀ آن را شامل می شود. البته کلمه" فاحشه" یا" فحشاء" در قرآن مجید غالباً در موارد انحرافات جنسی به کار رفته است ولی از نظر مفهوم لغوی چنان که «راغب» در «مفردات» گفته است «فحش» و «فحشاء» و «فاحشه» به معنی هر گونه رفتار و گفتاری است که زشتی آن بزرگ باشد و در قرآن مجید نیز گاهی در همین معنای وسیع استعمال شده است مانند: «کسانی که از گناهان بزرگ و از اعمال زشت و قبیح اجتناب می کنند...».[2]
💠اشاعه فحشاء از منظر قرآن و روایات💠
در قرآن کریم تنها گناهی که حتی دوست داشتن آن ولو اینکه به منصۀ ظهور و بروز نرسد دارای عذاب بوده و وعدۀ عقاب درباره اش داده شده است همین گناه اشاعۀ فحشاء می باشد آنجا که خداوند می فرماید: «کسانی که دوست دارند زشتی ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد عذاب دردناکی برای آنها در دنیا و آخرت است و خداوند می داند و شما نمی دانید.»[3] در روایات نیز به این مسأله اشاره شده و به شدت از آن نهی شده است. امام صادق (علیه السلام) فرمود: «کسی که آن چه را درباره ی مؤمنی ببیند یا بشنود و برای دیگران بازگو کند جزو مصادیق این آیه (سوره یوسف آیه 19) است.»[4] محمّد بن فضل به حضرت امام موسی کاظم(ع) عرض کرد: «فدایت شوم از یکی از برادران دینی ام خبری به من می رسد که آن را ناخوش دارم و چون از خود او می پرسم انکار می کند و حال آنکه جمعی از افراد مورد اطمینان آن را به من خبر داده اند. امام فرمود: ای محمّد! چشم و گوش خود را درباره برادر مسلمانت تکذیب کن و اگر پنجاه نفر در نزد تو شهادت دهند قول او را تصدیق و آنها را تکذیب کن و چیزی را به ضرر وی شایع مکن که سبب خواری و ریختن آبروی او باشد و در نتیجه از کسانی باشی که خدا درباره آنها ـدر سوره نور آیه 19- می فرماید: «کسانی که دوست دارند که کار بد در میان مؤمنان شیوع یابد عذابی دردناک دارند».[5]
💠پی نوشت ها :
[1] طریحی،فخرالدین؛مجمع البحرین،تحقیق سید احمد حسینی،المکتبه المرتضویه واژه ،ذیل واژۀ«فحش» ؛ راغب اصفهانى، حسین بن محمد؛ المفردات فی غریب القرآن، تحقیق: صفوان عدنان داودى، نشر دارالعلم الدار الشامیة، چاپ اول،1412 ق، ذیل واژۀ«فحش» و مصطفوی،حسن؛التحقیق فی کلمات القران الکریم،مؤسسه الطباعه و النشر وزارت فرهنگ و ارشاد، چاپ اول،1371ش،،ذیل واژۀ«فحش»
[2] سوره شورى آیه 37
[3] نور:19؛ مکارم شیرازى، ناصر؛ تفسیر نمونه، دار الکتب الإسلامیة،1374 ش، چاپ: اول، ج 8، ص: 160ـ161 ؛و ج14، ص: 404
[4] کلینی،یعقوب؛اصول کافی،تحقیق علی اکبر غفاری،نشر دارالکتب الإسلامیة،چاپ ششم،1375ش،ج2،ص357،ح2
[5] شیخ حر عاملى؛وسائل الشیعة، مؤسسه آل البیت علیهم‌السلام قم، 1409 هجرى قمرى،ج12،ص295،ح16343؛ البته این مسئله استثناهایى دارد از جمله موضوع شهادت در دادگاه و یا مواردى که براى نهى از منکر هیچ راهى جز پرده برداشتن از روى زشتکارى یک نفر وجود ندارد مى‌باشد. مکارم شیرازى، ناصر؛ تفسیر نمونه، دار الکتب الإسلامیة،1374 ش، چاپ: اول ، ج14، ص: 408
کلمات کليدي: گناه اشاعه فحشا قران کریم روایات
لینک کوتاه: https://noo.rs/V0eYn
در روایات دینی اهمیت گناه آشکار بیشتر از گناه پنهان است. در قرآن کریم تنها گناهی که حتی دوست داشتن آن ولو اینکه به منصۀ ظهور و بروز نرسد دارای عذاب بوده و وعدۀ عقاب درباره اش داده شده است همین گناه اشاعۀ فحشاء می باشد آنجا که خداوند می فرماید:
«کسانی که دوست دارند زشتی ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد عذاب دردناکی برای آنها در دنیا و آخرت است و خداوند می داند و شما نمی دانید.» در روایات نیز به این مسأله اشاره شده و به شدت از آن نهی شده است.
از آنجا که انسان یک موجود اجتماعی است جامعۀ بزرگی که در آن زندگی می کند از یک نظر همچون خانۀ او است و حریم آن همچون حریم خانه او محسوب می شود؛ پاکی جامعه به پاکی او کمک می کند و آلودگی آن به آلودگیش و در دین اسلام با هر کاری که جو جامعه را مسموم یا آلوده کند شدیداً مبارزه شده است.
💠معنای لغوی اشاعه فحشاء💠
اشاعه در لغت یعنی چیزی را شیوع دادن و منظور از فحشاء افعال یا گفتاری است که قباحت و زشتی آنها بسی بزرگ و آشکار است؛ یعنی قبح و زشتی آنها فی حد نفسه بیّن و ظاهر است و نزد شرع و عرف زشتی اش معلوم و مشخص است.[1]
💠معنای اصطلاحی اشاعه فحشاء💠
اشاعۀ فحشاء در نگاه اندیشمندان اسلامی به هر کار یا فعلی اطلاق می شود که گناه و معصیتی را در جامعه و در میان آحاد مردم ترویج دهند و ناگفته معلوم است که چنین افرادی غالباً در پی کشاندن اجتماع از مسیر بندگی و پاکی بسوی مرداب گندیدۀ زشتی و نادرستی هستند. این تعبیر، مفهوم وسیعی دارد که هر گونه نشر فساد و اشاعه زشتیها و قبائح و کمک به توسعۀ آن را شامل می شود. البته کلمه" فاحشه" یا" فحشاء" در قرآن مجید غالباً در موارد انحرافات جنسی به کار رفته است ولی از نظر مفهوم لغوی چنان که «راغب» در «مفردات» گفته است «فحش» و «فحشاء» و «فاحشه» به معنی هر گونه رفتار و گفتاری است که زشتی آن بزرگ باشد و در قرآن مجید نیز گاهی در همین معنای وسیع استعمال شده است مانند: «کسانی که از گناهان بزرگ و از اعمال زشت و قبیح اجتناب می کنند...».[2]
💠اشاعه فحشاء از منظر قرآن و روایات💠
در قرآن کریم تنها گناهی که حتی دوست داشتن آن ولو اینکه به منصۀ ظهور و بروز نرسد دارای عذاب بوده و وعدۀ عقاب درباره اش داده شده است همین گناه اشاعۀ فحشاء می باشد آنجا که خداوند می فرماید: «کسانی که دوست دارند زشتی ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد عذاب دردناکی برای آنها در دنیا و آخرت است و خداوند می داند و شما نمی دانید.»[3] در روایات نیز به این مسأله اشاره شده و به شدت از آن نهی شده است. امام صادق (علیه السلام) فرمود: «کسی که آن چه را درباره ی مؤمنی ببیند یا بشنود و برای دیگران بازگو کند جزو مصادیق این آیه (سوره یوسف آیه 19) است.»[4] محمّد بن فضل به حضرت امام موسی کاظم(ع) عرض کرد: «فدایت شوم از یکی از برادران دینی ام خبری به من می رسد که آن را ناخوش دارم و چون از خود او می پرسم انکار می کند و حال آنکه جمعی از افراد مورد اطمینان آن را به من خبر داده اند. امام فرمود: ای محمّد! چشم و گوش خود را درباره برادر مسلمانت تکذیب کن و اگر پنجاه نفر در نزد تو شهادت دهند قول او را تصدیق و آنها را تکذیب کن و چیزی را به ضرر وی شایع مکن که سبب خواری و ریختن آبروی او باشد و در نتیجه از کسانی باشی که خدا درباره آنها ـدر سوره نور آیه 19- می فرماید: «کسانی که دوست دارند که کار بد در میان مؤمنان شیوع یابد عذابی دردناک دارند».[5]
💠پی نوشت ها :
[1] طریحی،فخرالدین؛مجمع البحرین،تحقیق سید احمد حسینی،المکتبه المرتضویه واژه ،ذیل واژۀ«فحش» ؛ راغب اصفهانى، حسین بن محمد؛ المفردات فی غریب القرآن، تحقیق: صفوان عدنان داودى، نشر دارالعلم الدار الشامیة، چاپ اول،1412 ق، ذیل واژۀ«فحش» و مصطفوی،حسن؛التحقیق فی کلمات القران الکریم،مؤسسه الطباعه و النشر وزارت فرهنگ و ارشاد، چاپ اول،1371ش،،ذیل واژۀ«فحش»
[2] سوره شورى آیه 37
[3] نور:19؛ مکارم شیرازى، ناصر؛ تفسیر نمونه، دار الکتب الإسلامیة،1374 ش، چاپ: اول، ج 8، ص: 160ـ161 ؛و ج14، ص: 404
[4] کلینی،یعقوب؛اصول کافی،تحقیق علی اکبر غفاری،نشر دارالکتب الإسلامیة،چاپ ششم،1375ش،ج2،ص357،ح2
[5] شیخ حر عاملى؛وسائل الشیعة، مؤسسه آل البیت علیهم‌السلام قم، 1409 هجرى قمرى،ج12،ص295،ح16343؛ البته این مسئله استثناهایى دارد از جمله موضوع شهادت در دادگاه و یا مواردى که براى نهى از منکر هیچ راهى جز پرده برداشتن از روى زشتکارى یک نفر وجود ندارد مى‌باشد. مکارم شیرازى، ناصر؛ تفسیر نمونه، دار الکتب الإسلامیة،1374 ش، چاپ: اول ، ج14، ص: 408
کلمات کليدي: گناه اشاعه فحشا قران کریم روایات
لینک کوتاه: https://noo.rs/V0eYn
۴.۴k
۲۴ آذر ۱۴۰۲
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.