خدایا آیا هنوز هم دوستم داری؟

خدایا آیا هنوز هم دوستم داری؟


از تو ڪه پنهان نیست
با پای خود نیامده ام .
به زور مرا آوردند و نه بارضایت در مساجد و سجده های پس از نافله شب.
مدتے هم با زبان بے زبانے نزد بندگان حقیر درگاهت دستـــــ و پا میزدم ڪه شاید دیرتر به درگاه تو حاظر شوم اما نشد.
خدایا آیا هنوز هم دوستم داری؟



از بابتــــــ ثواب و ڪار خیر و عبادت دستـــــ من خالیست و هیچ ندارم
خدایا ادعا نمیڪنم، شرمسارم ڪه مرا سراپا گناه و تقصیر به درگاهت حاضر کردند
خدایا خجل و سر در گریبانم که در لحظه حضورم به درگاهت،
اگر شیطان از تو سوال کند آیا من نگفتم این انسان بنده و عبد خوبے برای تو نیست؟
هیچ جوابی برای شیطان ندارم که خدا را خشنود کنم
اما تو خودت از ضمیر درونے من اگاهی ڪه حتے در هین ارتکاب به گناه، بیش از معصیت ڪارم، به رحم و مغفرت و بخشش تو ایمان داشته و دارم
خدایا آیا هنوز هم دوستم داری؟

در دنیا ڪار من توبه شڪستن بود
من از خاندان نبوت تو نیستم
از فرزندان اهل بیت تو هم نیستم که سید باشم و برای وساطت در نزد تو ڪسی را داشته باشم
خدایا من جز تو ڪسی را ندارم
خدایا آیا هنوز هم دوستم داری؟