دوستی های خیابانی که بر پایۀ هوس به وجود می آید، با وعده
دوستی‌های خیابانی که بر پایۀ هوس به‌وجود می‌آید، با وعده‌های پسران برای ازدواج و در ادامه، با سوء استفاده‌ها و حتی آزارهای جنسی توسط آنان همراه میشود که لطمه‌های جسمی و روحی وسیعی را برای دختران باقی می‌گذارد. پسران نیز در این روابط متضرر می‌شوند؛ ازجمله آثار منفی این دوستی در دراز‌مدت برای مردانی که مدتی را با زنی و مدتی دیگر را با زنی دیگر سپری می‌کنند، ارضا‌نشدن عاطفی با شریک واحد اصلی زندگی آیندۀ آنان (درصورت ازدواج) است. این وضعیت به تلاطم روحی در این افراد منجر میشود.
هر عقل سلیمی می‌پذیرد که اصل برقراری ارتباط دو جنس مخالف (زن و مرد) به‌دلیل ویژگی‌های جسمی و روحی متفاوت هریک از این دو و نیاز متقابل آن‌ها به تکمیل کمبود‌های موجود، فرصتی طلایی و استثنایی برای رسیدن به آرامش است؛ اما به شرطی که این پیوند در چارچوب عرف و شرع و قانون باشد و همه چیز روال متداول خود را طی کند. حال، اگر این مسیر به‌درستی طی نشود و روابطی ساختارشکنانه برقرار شود و مشکلاتی را برای طرفین پدید آورد و عاقبت خوبی را رقم نزند، اساس این اصل درنظر رابطه برقرار‌کنندگان با تردید روبه‌رو میشود. از همین جا می‌توان فهمید چرا کسانی که تجربۀ داشتن این‌گونه روابط را دارند، کمتر میل به ازدواج دارند یا در پس از انجام ازدواج دچار مشکلات ریشه‌ای می‌شوند. اصولاً دوستی با جنس مخالف ناشی از حالات هیجانی و شهوانی دوران جوانی و قبل از آن مقطع نوجوانی است. امروزه، ارتباطات خارج از عرف و ضابطۀ دختران با پسران ازطریق چت‌های اینترنتی، پارتی‌ها، پارک‌ها، خیابان‌ها و... شروع و بعد از طی مراحلی که دور از چشم خانواده‌هاست، به نقاط تلخی می‌رسد.
در دوستی‌های خیابانی به‌دلیل اینکه پیمانی (عقدی) بسته نمی‌شود، احساسی سراسر غیرمعتمدانه در روابط دختر و پسر جریان پیدا کرده و امنیت خاطر‌نداشتن را در ذهن افراد ایجاد می‌کند؛ در این شرایط استرس خیانت‌کردن همیشه وجود دارد و غالباً آینده‌ای مبهم و نامعلوم برای پسر و دختر ترسیم میشود؛ این حالت احساس بلاتکلیفی و سردرگمی را به‌دنبال خود می‌آورد. این در‌حالی است که روابط مشروع دختر با پسر در میثاق ازدواج، وجهه‌ای تقدس‌آمیز دارد و همراه با امید، نشاط، برنامۀ زندگی و... است.
هر عقل سلیمی می‌پذیرد که اصل برقراری ارتباط دو جنس مخالف (زن و مرد) به‌دلیل ویژگی‌های جسمی و روحی متفاوت هریک از این دو و نیاز متقابل آن‌ها به تکمیل کمبود‌های موجود، فرصتی طلایی و استثنایی برای رسیدن به آرامش است؛ اما به شرطی که این پیوند در چارچوب عرف و شرع و قانون باشد و همه چیز روال متداول خود را طی کند. حال، اگر این مسیر به‌درستی طی نشود و روابطی ساختارشکنانه برقرار شود و مشکلاتی را برای طرفین پدید آورد و عاقبت خوبی را رقم نزند، اساس این اصل درنظر رابطه برقرار‌کنندگان با تردید روبه‌رو میشود. از همین جا می‌توان فهمید چرا کسانی که تجربۀ داشتن این‌گونه روابط را دارند، کمتر میل به ازدواج دارند یا در پس از انجام ازدواج دچار مشکلات ریشه‌ای می‌شوند. اصولاً دوستی با جنس مخالف ناشی از حالات هیجانی و شهوانی دوران جوانی و قبل از آن مقطع نوجوانی است. امروزه، ارتباطات خارج از عرف و ضابطۀ دختران با پسران ازطریق چت‌های اینترنتی، پارتی‌ها، پارک‌ها، خیابان‌ها و... شروع و بعد از طی مراحلی که دور از چشم خانواده‌هاست، به نقاط تلخی می‌رسد.
در دوستی‌های خیابانی به‌دلیل اینکه پیمانی (عقدی) بسته نمی‌شود، احساسی سراسر غیرمعتمدانه در روابط دختر و پسر جریان پیدا کرده و امنیت خاطر‌نداشتن را در ذهن افراد ایجاد می‌کند؛ در این شرایط استرس خیانت‌کردن همیشه وجود دارد و غالباً آینده‌ای مبهم و نامعلوم برای پسر و دختر ترسیم میشود؛ این حالت احساس بلاتکلیفی و سردرگمی را به‌دنبال خود می‌آورد. این در‌حالی است که روابط مشروع دختر با پسر در میثاق ازدواج، وجهه‌ای تقدس‌آمیز دارد و همراه با امید، نشاط، برنامۀ زندگی و... است.
۱.۸k
۰۲ دی ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.