دلم به وسعت دنیا گرفته آقاجان

دلم به وسعت دنیا گرفته آقاجان
از این زمانه ، از اینجا گرفته آقاجان

بیا ، دوای غم و غصه ها تویی مولا
برای توست که دلها گرفته آقاجان
میان خشکیِ این شهر مانده ام عمری
دلم بهانه ی دریا گرفته آقاجان

کجا جزیره ی خَضراست ، من نمیدانم
دلم برای همانجا گرفته آقاجان

هزار سال نگاه شکسته ی زهرا(س)
برای توست که احیا گرفته آقاجان

از آن زمان که نبودم ، دلم به نامت بود
عجیب نیست که حالا گرفته آقاجان !

هزار سال گذشته هنوز پنهانی
غریب مانده ام آقا ، خودت که میدانی ...

محمد ناصری