صبح هاا
صبح هاا
نفسهایت را برغزلِ لبهایم
بپاش
بگذار قلمِ عشق را
در دواتِ سینه هایت فروببرم
تا بارانِ تن ات
خانه دلم را خیس کند
و زبانِ دلباخته ای
چون من
به سخن آید
نفسهایت را برغزلِ لبهایم
بپاش
بگذار قلمِ عشق را
در دواتِ سینه هایت فروببرم
تا بارانِ تن ات
خانه دلم را خیس کند
و زبانِ دلباخته ای
چون من
به سخن آید
۳.۴k
۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.