در دیاری که می تازد جفای روزگار به جان آدمی،

در دیاری که می تازد جفای روزگار به جان آدمی،
مثال تگرگ، باغ و بستان را،،
چو گلبرگی که رهد زدست رقص تند بادی.،
برهان و بستان روح خود از تاریکی و بیدار و رها باش.
گل و گلستان بنشان در عمق وجود،..
باش آن آهوی رقاص نازو سرو خرامان در چمن زار،
همچو رقص برگ برگ
درختی در نم نم باران..
برقصان ساز دل را درلحظه ها و سحرگاهان..
که هر چه هست رنگ شفق...🌈
، تویی کشف آن نبض و عیار هستی،
در پیدا و نهــــــان...!!

عیشتون کامل.. ☕
تـــــــــــــرك... ✍️🌾