پدخوانده پارت ۳

کانیا: بابا لنگ دراز
تهیونگ: جانم جودی
کانیا: قول میدی همیشه بهام باشی
تهیونگ: تو روح منی قلب منی درایی منی مگه میشه ادم اینارو ترک کنه
کانیا: پس هیچوقت ترکم نکن بابا لنگ دراز
تهیونگ: باش جودیم چشماش سنگین شد و خابی
#پنج _ سال _بعد
بینی خونیش رو تمیز تمیز گرد و لبش رو گزید
جیمین با موهای بهم ریخته و گونه کبود به دختر و پسرای مقابلشون رو صندلی با حرص نگا میکرد
کانیا دستمال رو روی بینیش فشرد و خطاب به مدیر دانشگاه گفت: کی میتونیم بریم"
هوانگ: چی میخای بری یه نگاه به دوستات بنداز اینا هرکدوم فکنم یه دیتو دماغ ازشون شکوندی
نگاشون کرد یکی پنبه فرو کرده بود تو بینیش و یکی یخ میمالید به دستش
با رسیدن امبولانس دانش اموزای که زخمی بودن به کمک پرسنل ها به بیرون رفتن جیمین و کانیا تمام مدت بدون حرف و تو سکوت به هم نگاه میکردن
یهو در باز شد و سراشونو سمت در چرخوند تهیونگ رو تو چهارچوب در دیدن که مبهوت نگاه میکرد اطراف رو چک کرد
: وقتی دید هیچ بادیگاری همراهش نیست پاشد تا چیزی بگه تهیونگ عصبانی ترین نگاش رو حواله فرزند خوندش کرد با قدم برداشتن مثل سوپر مدلا سمت مدیر رفت سلام و احوال پرسی کردن و نشستن...