پارت۵۳

اين و که گفتم هر دو ترکيدن. نويد بين خنده گفت:
ـ تا حالا دختري مثل شما نديده بودم.
ـ براي اين که من يه دونه ام.
احسان گفت:
ـ واقعاً.
نگاهم به انگشت حلقه ي احسان افتاد و ديدم که حلقه توي دستشه. پس زن داشت! ولي نويد مشخص بود که مجرده. سر و گوشش هم بيشتر مي جنبيد. چک رو از کيفم در آوردم و به دست ماني دادم و گفتم:
ـ خب ماني جون من ديگه مي رم خونه.
ـ مگه قرار نيست امشب خونه ي ما باشين؟
ـ مي رم خونه آماده مي شم و بعد ميام.
ـ خب اگه کاري نداري بمون دو ساعت ديگه با هم مي ريم خونه.
ـ نــــه! مي خوام برم خونه خودم و تزيين کنم، شب جلوي اون داداش چلغوزت کم و کسري نداشته باشم.
ماني فقط مي خنديد و چيزي نمي گفت. احسان و نويد هم ديگه آزادانه مي خنديدن. بلند شدم و گفتم:
ـ خيلي خب، من رفتم. ديگه شماها هم حتما يه دَشووري برين که خدايي ناکرده خودتون و نجس نکنين.
دوباره صداي شليک خنده بلند شد و من در حالي که لبخند مي زدم، از در شرکت ماني بيرون رفتم.
جلوي در خونه ي آتوسا که خونه اي ويلايي و بزرگ بود از تاکسي با عزيز جون پياده شديم. دستي به مانتوم کشيدم و به طرف زنگ رفتم. عزيز پول تاکسي رو داد و کنار من ايستاد. زنگ رو فشردم و چيزي طول نکشيد که در باز شد. بدون اين که
(خب دیگه بستونه بترکونیا ازتون کامنت میخواممم)