یا رسول الله ص

داغی اگر نبود که گریان نمی‌شدیم
     لطفی اگر نبود مسلمان نمی شدیم
       
     «یا ایّها الرّسول» بدون دعای تو
     از پیروان عترت و قرآن نمی شدیم
      
      یا اینکه گوشه چشم اباالفضل تو نبود
      ما از تبار حضرت سلمان نمی شدیم
       
      بی حبّ خاندان تو در خانه کَرَم 
      جایی نداشتیم و مهمان نمی شدیم
       
      ما امت تو ایم و علی هم کنار توست
      آئینه ات نبود نمایان نمی شدیم
       
      ما پای غربت نوه هایت نشسته ایم
      ورنه شبیه نم نم باران نمی شدیم
       
      هم ناله های امشب مولای امتیم 
      ما سوگوار رحلت بابای امتیم
       
      در جان مسلمین چو آذر گذاشتند
      بر جان شیعیان دو برابر گذاشتند
       
      آه از نهاد اهل ولایت بلند شد
      بر سینه تا که داغ پیمبر گذاشتند
       
      آقای من! بزرگ قبیله ز داغ تو
      بر روی خاک عرصه ی محشر گذاشتند
       
      هستی گریست تا نوه هایت رسیده و
      با گریه روی سینه ی تو سر گذاشتند
       
      تو باغبان امتی و جای اجر تو
      یک شاخه یاس را وسط در گذاشتند
       
      با رفتنت مصیبت زهرا شروع شد
      داغ پسر به سینه ی مادر گذاشتند
       
      در کوچه ها غرور علی را کسی شکست
      در کوچه بود فاطمه روی زمین نشست