چرا برنامه های خود را نصفه رها میکنیم؟!
چرا برنامه های خود را نصفه رها میکنیم؟!
اکثر ما این تجربه را داریم که با کلی قول و وعده وقسم برنامه ای را برای تغییر وتحول آغاز میکنیم ولی آرام ارام انرژی آغازین را به مرور از دست میدهیم وکم کم از خیر کل ماجرا میگذریم.
در روزهای ابتدایی سال جدید، اهداف وامیال پارسال شروع به رژه رفتن میکنند و ما نیز گاهی با حسرت وگاهی با بی تفاوتی به آنها نگاه میکنیم.
وشاید دوباره وسوسه شویم که برای امسال قسم های محکمتری بخوریم اما خوب میدانیم که چیزی در درون به ما میگوید که بازهم پیروزی در کار نیست!
اما اشکال در کجاست؟
قطعا برای همه یک دلیل عامل این ناکامی نیست.
۱. شاید هدف انتخابی از انرژی های درونی ما تغذیه نمی شوند وبه جهت جوی که در ان قرار گرفته ایم دچار نیاز به ان هدف شده ایم وطبیعتا هرچقدر از آن محیط فاصله میگیریم میل به تلاش برای دنبال کردن را ازدست میدهیم.
۲. شاید در درون ما بخشهایی از روانمان با تغییرات انتخابی به شدت دچار اضطراب والتهاب میشود بنابراین مقاومتهایی را شکل میدهد که تمام سعیش انصراف وتولید شکست در مسیر میباشد در این صورت ما خیلی از شکست وناکامی خود ناراضی نیستیم(برای این بخش مراجعه کنید به کتاب سایه ات را مالک شو)
۳. دلیل دیگر میتواند این باشد که ما هنوز در رنج جدی از وضعیت موجود نیستیم ومیتوانیم هنوز با وضعیت امروزی حس خوبی داشته باشیم،و وضعیت مطلوب پیش بینی شده برایمان خیلی ضروری نمی باشد.دراین مواقع درصد کمی پیشرفت هم ما را راضی میکند.
۴. برخی به اصول یک هدف گذاری درست آشنا نیستند.که باید به کتب وکلاس های آموزشی مرتبط مراجعه کنند (کتاب برنده باشیم میتواند کمک موثری در این جهت باشد)
تنها زمانی ما موفق به ایجاد یک تحول میگردیم که از درون بگوئیم این وضعیت دیگه بسه! وتحت هیچ عنوان حاضر به کمتر از تحول قانع نباشیم وتمام شئون زندگی خود را با تحول دلخواه هماهنگ نمائیم وبا یک مطالعه دقیق، تمام موانع درونی وبیرونی را شناسایی نموده وپله پله برای رفع آن اقدام نمائیم(برای این مسیر کتاب زندگی برازنده من کمک بزرگی می کند)
فردا را با اهداف بزرگ آغاز کنید.
چون هدف کوچک گذاشتن شما را کوچک میکند.
#دانستنیها_ویکی_ویسگون
اکثر ما این تجربه را داریم که با کلی قول و وعده وقسم برنامه ای را برای تغییر وتحول آغاز میکنیم ولی آرام ارام انرژی آغازین را به مرور از دست میدهیم وکم کم از خیر کل ماجرا میگذریم.
در روزهای ابتدایی سال جدید، اهداف وامیال پارسال شروع به رژه رفتن میکنند و ما نیز گاهی با حسرت وگاهی با بی تفاوتی به آنها نگاه میکنیم.
وشاید دوباره وسوسه شویم که برای امسال قسم های محکمتری بخوریم اما خوب میدانیم که چیزی در درون به ما میگوید که بازهم پیروزی در کار نیست!
اما اشکال در کجاست؟
قطعا برای همه یک دلیل عامل این ناکامی نیست.
۱. شاید هدف انتخابی از انرژی های درونی ما تغذیه نمی شوند وبه جهت جوی که در ان قرار گرفته ایم دچار نیاز به ان هدف شده ایم وطبیعتا هرچقدر از آن محیط فاصله میگیریم میل به تلاش برای دنبال کردن را ازدست میدهیم.
۲. شاید در درون ما بخشهایی از روانمان با تغییرات انتخابی به شدت دچار اضطراب والتهاب میشود بنابراین مقاومتهایی را شکل میدهد که تمام سعیش انصراف وتولید شکست در مسیر میباشد در این صورت ما خیلی از شکست وناکامی خود ناراضی نیستیم(برای این بخش مراجعه کنید به کتاب سایه ات را مالک شو)
۳. دلیل دیگر میتواند این باشد که ما هنوز در رنج جدی از وضعیت موجود نیستیم ومیتوانیم هنوز با وضعیت امروزی حس خوبی داشته باشیم،و وضعیت مطلوب پیش بینی شده برایمان خیلی ضروری نمی باشد.دراین مواقع درصد کمی پیشرفت هم ما را راضی میکند.
۴. برخی به اصول یک هدف گذاری درست آشنا نیستند.که باید به کتب وکلاس های آموزشی مرتبط مراجعه کنند (کتاب برنده باشیم میتواند کمک موثری در این جهت باشد)
تنها زمانی ما موفق به ایجاد یک تحول میگردیم که از درون بگوئیم این وضعیت دیگه بسه! وتحت هیچ عنوان حاضر به کمتر از تحول قانع نباشیم وتمام شئون زندگی خود را با تحول دلخواه هماهنگ نمائیم وبا یک مطالعه دقیق، تمام موانع درونی وبیرونی را شناسایی نموده وپله پله برای رفع آن اقدام نمائیم(برای این مسیر کتاب زندگی برازنده من کمک بزرگی می کند)
فردا را با اهداف بزرگ آغاز کنید.
چون هدف کوچک گذاشتن شما را کوچک میکند.
#دانستنیها_ویکی_ویسگون
۴.۸k
۲۲ خرداد ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.