این ساعت،

این ساعت، 
این هوا،‌ 
این فصلِ زیبا، 
نیازی نیست دلیلی برایِ غصه خوردن پیدا کنید. 
هرکه رفت خدا به همراهش، 
دستِ خودتان را بگیرید و خود را به یک قدم زدن در این هوایِ یک نفره دعوت کنید، 
باور کنید بستنی خوردن با خودتان در این هوا ، 
شکلک در آوردن برایِ بچه هایِ توی کوچه، 
بیرون آوردنِ لباس هایِ قدیمی که در جیبش پولِ خورد باشد، 
آشِ رشتهء خانهء مادربزرگ، 
همه و همه به فکر و خیالِ کسی که حتی لیاقتِ دوست داشتن را نداشت ارجحیت دارد...