ماجرای لیلة المبیت
ماجرای لیلة المبیت
در شب اول ربیع‌الاول پیامبر (ص) برای آنکه مشرکان از هجرت ایشان آگاه نشوند، به حضرت علی(ع) فرموند: «مشرکان می‌خواهند امشب مرا به قتل برسانند، آیا تو در بستر من می‌خوابی؟» حضرت علی (ع) گفتند: «در این صورت شما سالم می‌مانید؟» پیامبر (ص) فرمودند: «آری». حضرت علی (ع) تبسمی کردند و سجده شکر به جای آورند، وقتی که سر از سجده برداشتند عرض کردند: «آنچه را که مأمور شده‌اید انجام بدهید که چشم، گوش و قلبم فدای شما باد .سپس پیامبر (ص)، حضرت علی (ع) را در آغوش گرفته و هر دو گریه کردند و از هم جدا شدند.
وقتی حضرت علی (ع) در بستر پیامبر (ص) خوابیده بودند، جبرئیل در بالای سر و میکائیل پایین پای آمدند و جبرئیل گفت: «خوشا به حال کسانی چون تو ای فرزند ابو طالب! که خدا در برابر فرشتگان به تو مباهات می‌کند.»
مشرکان از ابتدای شب، خانه پیامبر (ص) را محاصره کردند و قرار بود حمله در نیمه شب صورت گیرد، اما ابولهب گفت: در این وقت، زنان و فرزندان در داخل خانه هستند و بعدها عرب درباره ما می‌گویند حرمت فرزندان عموی خویش را شکستند.
حضرت علی (ع) درهای خانه را بسته و پرده‌ها را کشیدند آنان با سنگ به حضرت علی (ع) که در بستر خوابیده بوند، زدند تا مطمئن شوند کسی در بستر خوابیده است و شک نداشتند که وی رسول خداست.صبح که با شمشیرهای برهنه به خانه هجوم بردند، وقتی حضرت علی (ع) را در بستر رسول خدا (ص) مشاهده کردند، گفتند: محمد(ص) کجاست؟ حضرت علی (ع) فرموند: «مگر او را به من سپرده بودید که از من می‌خواهید؟ کاری کردید که او ناچار شد خانه را ترک کند». در این هنگام به سوی حضرت علی (ع) یورش بردند و ایشان را آزردند و سپس از خانه بیرون کشیده، کتک زدند. ساعتی هم در مسجدالحرام زندانی کرده، سپس آزاد کردند. آنها در جهت مدینه به تعقیب پیامبر (ص) پرداختند در حالی‌که غار ثور در سمت دیگر قرار داشت.
در نقل دیگری آمده است که حضرت علی (ع) وقتی آنان را مشاهده کردند که شمشیرهایشان را کشیده‌اند و به سوی ایشان می‌آیند، با ترفندی شمشیر خالد بن ولید را که در پیشاپیش همه بود، گرفته و آنان را از خود دور کردند. آنها گفتند: ما با تو کاری نداریم، ولی بگو که محمد(ص) کجاست؟ فرمود: من اطلاعی از وی ندارم. پس قریشیان به جست و جوی رسول خدا (ص) پرداختند.
نزول آیه در شأن حضرت علی(ع)
علمای شیعه و گروهی از علمای اهل سنت معتقدند آیه اشتراء (آیه ۲۰۷ سوره بقره) در شأن حضرت علی(ع) در ماجرای لیلة المبیت نازل شده است.
وَ مِنَ النَّاسِ مَن یشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ
در شب اول ربیع‌الاول پیامبر (ص) برای آنکه مشرکان از هجرت ایشان آگاه نشوند، به حضرت علی(ع) فرموند: «مشرکان می‌خواهند امشب مرا به قتل برسانند، آیا تو در بستر من می‌خوابی؟» حضرت علی (ع) گفتند: «در این صورت شما سالم می‌مانید؟» پیامبر (ص) فرمودند: «آری». حضرت علی (ع) تبسمی کردند و سجده شکر به جای آورند، وقتی که سر از سجده برداشتند عرض کردند: «آنچه را که مأمور شده‌اید انجام بدهید که چشم، گوش و قلبم فدای شما باد .سپس پیامبر (ص)، حضرت علی (ع) را در آغوش گرفته و هر دو گریه کردند و از هم جدا شدند.
وقتی حضرت علی (ع) در بستر پیامبر (ص) خوابیده بودند، جبرئیل در بالای سر و میکائیل پایین پای آمدند و جبرئیل گفت: «خوشا به حال کسانی چون تو ای فرزند ابو طالب! که خدا در برابر فرشتگان به تو مباهات می‌کند.»
مشرکان از ابتدای شب، خانه پیامبر (ص) را محاصره کردند و قرار بود حمله در نیمه شب صورت گیرد، اما ابولهب گفت: در این وقت، زنان و فرزندان در داخل خانه هستند و بعدها عرب درباره ما می‌گویند حرمت فرزندان عموی خویش را شکستند.
حضرت علی (ع) درهای خانه را بسته و پرده‌ها را کشیدند آنان با سنگ به حضرت علی (ع) که در بستر خوابیده بوند، زدند تا مطمئن شوند کسی در بستر خوابیده است و شک نداشتند که وی رسول خداست.صبح که با شمشیرهای برهنه به خانه هجوم بردند، وقتی حضرت علی (ع) را در بستر رسول خدا (ص) مشاهده کردند، گفتند: محمد(ص) کجاست؟ حضرت علی (ع) فرموند: «مگر او را به من سپرده بودید که از من می‌خواهید؟ کاری کردید که او ناچار شد خانه را ترک کند». در این هنگام به سوی حضرت علی (ع) یورش بردند و ایشان را آزردند و سپس از خانه بیرون کشیده، کتک زدند. ساعتی هم در مسجدالحرام زندانی کرده، سپس آزاد کردند. آنها در جهت مدینه به تعقیب پیامبر (ص) پرداختند در حالی‌که غار ثور در سمت دیگر قرار داشت.
در نقل دیگری آمده است که حضرت علی (ع) وقتی آنان را مشاهده کردند که شمشیرهایشان را کشیده‌اند و به سوی ایشان می‌آیند، با ترفندی شمشیر خالد بن ولید را که در پیشاپیش همه بود، گرفته و آنان را از خود دور کردند. آنها گفتند: ما با تو کاری نداریم، ولی بگو که محمد(ص) کجاست؟ فرمود: من اطلاعی از وی ندارم. پس قریشیان به جست و جوی رسول خدا (ص) پرداختند.
نزول آیه در شأن حضرت علی(ع)
علمای شیعه و گروهی از علمای اهل سنت معتقدند آیه اشتراء (آیه ۲۰۷ سوره بقره) در شأن حضرت علی(ع) در ماجرای لیلة المبیت نازل شده است.
وَ مِنَ النَّاسِ مَن یشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ
۱.۰k
۱۶ مهر ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.