خلاصه زندگینامه امام حسن مجتبیع
🌹خلاصه زندگینامه امام حسن مجتبی(ع)🌹
پیامبر اکرم (ص)، کنیه امام حسن(ع) را هم از شدت علاقه به ایشان، «ابو محمد» نهاد و این تنها کنیه اوست. القاب امام حسن(ع) هم سبط، سید، زکی و مجتبی است که «مجتبی» معروفتر میباشد. ضمناً امام حسن مجتبی(ع) به «کریم اهل بیت (ع)» نیز شهرت دارد.
پیامبر اکرم (ص) به امام حسن (ع) و برادرش امام حسین (ع) علاقه خاصی داشت و بارها میفرمود: «حسن و حسین فرزندان منند.»
تا پیغمبر اسلام(ص) در حیات مبارک بودند، امام حسن(ع) و برادرش حسین(ع) در کنار آن حضرت (ص) جای داشتند، گاهی آنان را بر دوش خود سوار میفرمودند، میبوسیدند و میبوییدند.
امام حسن(ع) حدود بیش از ۷ سال، زمان جد بزرگوار خود را درک و در آغوش مهر آن حضرت(ص) به سر برد و پس از رحلت پیامبراکرم(ص) که با شهادت مادر گرامیش حضرت فاطمه زهرا(س) دو یا سه ماه بیشتر فاصله نداشت، تحت تربیت پدر بزرگوار خود امام علی(ع) قرار گرفت.
آغاز امامت ۱۰ ساله امام دوم شیعیان(ع)
آن حضرت(ع) در سن ۲۷ سالگی و پس از حادثه دهشتناک ضربت خوردن پدر ارجمند خود امام علی(ع) در مسجد کوفه و شهادت ایشان در ۲۱ رمضان سال ۴۰ هجری قمری، به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت (ع) به مقام امامت رسید.
مدت امامت آن حضرت(ع) ۱۰ سال به طول انجامید و نزدیک به ۶ ماه هم به اداره امور مسلمین پرداخت/.
دوران کوتاه چند ماهه خلافت ظاهری امام حسن علیه السلام، پر ماجرا سپری شد. بلافاصله پس از شهادت حضرت علی علیه السلام، امام حسن(ع) به مسجد آمد و در سخنانی شیوا تلویحاً مردم را به بیعت با خویش فراخواندند.
پس از سخنرانی و با تبلیغ نافذابن عباس مردم کوفه با آن حضرت(ع) بیعت کردند. امام(ع) نیز بیعتشان را براین اساس که از او پیروی کنند و با هر کس جنگید، بجنگند و با هر کس صلح کرد، صلح کنند، پذیرفت؛ و سپس به تحکیم پایههای حکومت خویش پرداخت، ابن ملجم، قاتل پدر، را گردن زد و اکثر فرمانداران مناطق را که به دست پدرش نصب شده بودند، تثبیت نمود و برخی را تغییر داد.
پیامبر اکرم (ص)، کنیه امام حسن(ع) را هم از شدت علاقه به ایشان، «ابو محمد» نهاد و این تنها کنیه اوست. القاب امام حسن(ع) هم سبط، سید، زکی و مجتبی است که «مجتبی» معروفتر میباشد. ضمناً امام حسن مجتبی(ع) به «کریم اهل بیت (ع)» نیز شهرت دارد.
پیامبر اکرم (ص) به امام حسن (ع) و برادرش امام حسین (ع) علاقه خاصی داشت و بارها میفرمود: «حسن و حسین فرزندان منند.»
تا پیغمبر اسلام(ص) در حیات مبارک بودند، امام حسن(ع) و برادرش حسین(ع) در کنار آن حضرت (ص) جای داشتند، گاهی آنان را بر دوش خود سوار میفرمودند، میبوسیدند و میبوییدند.
امام حسن(ع) حدود بیش از ۷ سال، زمان جد بزرگوار خود را درک و در آغوش مهر آن حضرت(ص) به سر برد و پس از رحلت پیامبراکرم(ص) که با شهادت مادر گرامیش حضرت فاطمه زهرا(س) دو یا سه ماه بیشتر فاصله نداشت، تحت تربیت پدر بزرگوار خود امام علی(ع) قرار گرفت.
آغاز امامت ۱۰ ساله امام دوم شیعیان(ع)
آن حضرت(ع) در سن ۲۷ سالگی و پس از حادثه دهشتناک ضربت خوردن پدر ارجمند خود امام علی(ع) در مسجد کوفه و شهادت ایشان در ۲۱ رمضان سال ۴۰ هجری قمری، به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت (ع) به مقام امامت رسید.
مدت امامت آن حضرت(ع) ۱۰ سال به طول انجامید و نزدیک به ۶ ماه هم به اداره امور مسلمین پرداخت/.
دوران کوتاه چند ماهه خلافت ظاهری امام حسن علیه السلام، پر ماجرا سپری شد. بلافاصله پس از شهادت حضرت علی علیه السلام، امام حسن(ع) به مسجد آمد و در سخنانی شیوا تلویحاً مردم را به بیعت با خویش فراخواندند.
پس از سخنرانی و با تبلیغ نافذابن عباس مردم کوفه با آن حضرت(ع) بیعت کردند. امام(ع) نیز بیعتشان را براین اساس که از او پیروی کنند و با هر کس جنگید، بجنگند و با هر کس صلح کرد، صلح کنند، پذیرفت؛ و سپس به تحکیم پایههای حکومت خویش پرداخت، ابن ملجم، قاتل پدر، را گردن زد و اکثر فرمانداران مناطق را که به دست پدرش نصب شده بودند، تثبیت نمود و برخی را تغییر داد.
- ۱.۷k
- ۲۵ اسفند ۱۴۰۳
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط