بی توجه بهش کلید رو برداشتم و به سمت در رفتم و بازش کردم

بی توجه بهش کلید رو برداشتم و به سمت در رفتم و بازش کردم من دارم میرم اگر خواستی بیا منتظر جواب یا واکنشی ازش نموندم و رفتم بیرون رفتم طبقه پایین هتل که راهنما و بقیه رو دیدم

سمتشون رفتم که یونگ شین راهنمامون اومد سمتم هم گروهیت کجاس؟ بدون اون که نمیتونی بری چرا نمیتونم؟ مگه چی... من اینجام برگشتم و پشت سرم رو نگاه کردم که دیدمش داره میاد سمتمون وقتی رسید بهمون دست به سینه جلوش وایسادم اونم حرکت منو تکرار کرد فکر کردم نمیای

حالا میبینی که اومدم خب دیگه حالا که اومدی بهتره بریم

هر دومون سری تکون دادیم و پشت سرش رفتیم بعد از ۱۰ دقیقه به یه جنگل رسیدیم، د دقیقه ای هم تو جنگل قدم زدیم دلم میخواست بیخیال بقیه بشم و برم که جنگل رو بگردم یونگ شین رفت جلوی همه و شروع کرد به حرف زدن خب بچه ها میخوایم مسابقاتمون رو از الان شروع کنیم اولین مسابقه جهت یابی، شاید بپرسید یعنی چی و باید چیکار کنید؟ خواب باید بگم به هر تیمی یک نقشه و یک قطب نما داده میشه
و شما باید با استفاده ازین دو تا راه خودتون رو پیدا کنید.

ولی اونایی که نقشه خوانی بلد نیستن چی؟

به نکته خوبی اشاره کردی این نقشه ها نقشه های واقعی نیستن فقط برای این جنگلن و جوری نیست که بلدی بخواد خیلی راحت میتونید فقط با نگاه کردن مسیرتون رو بفهمید دیگه کسی چیزی نگفت که یونگ شین به هر گروه به قطب نما و یک نقشه داد، به ما رسید نقشه رو دست من داد و قطب نما رو دست یونگی

هی نقشه رو بده به من

چرا باید بدم بهت؟

چون من نقشه خوانی بلدم

مگه نشنیدی؟ گفتن این نقشه نیازی به بلدی نقشه خوانی نداره؟

به هر حال اینکه من بلدم قابل اطمینان تره

آها اونوقت من قابل اطمینان نیستم نه؟

نه

ایشی گفتم و نقشه رو لول کرده تو دستم نگه داشتم اگر نیاز شد میدم بهت

هوفی کشید و نگاهشو ازم گرفت

خب این نقشه ها جایی که قراره ببرتتون برای هر کسی متفاوته هر کس به یک نقطه جنگل میره