جهان .....

جهان .....
زخمه صبوری است...
دامن دوری است
طومار فغانی است
که بر چشمه ی فراق
می‌جوشد
و جهان میسوزد

و می‌دوزد
چاک چاک این دامن به داغ
و می‌چیند
نهال داغدار....