P۱۱

P۱۱
ПΛMΣ FΛKΣ:PΣП DΛПᄃΣ
ᄃӨЦPᄂΣ:JIMIП ΛПD ᄂӨПΛ
ΛЦƬΉӨЯ:PΛЯK JIYӨӨП

جیمین با خیالی آسوده از اتاق بیرون می‌رود...
فکرهایی از آن دختر در ذهنش نقش بسته بود که باعث شد لبخند گنده‌ای بزند!
به سمت پنجره بیمارستان می‌رود و به خورشید در حال غروب نگاهی می‌اندازد...
کمی چشمانش را جمع می‌کند تا بتواند به درستی خورشید را نظاره کند و این کار باعث هلالی شدن چشم‌هایش شد...
این حالت باعث شد تا جذابیت پسر چند برابر شود.
آهی سر داد و به فکر فرو رفت؛
افکاری به مغزش هجوم آوردند که باعث شد لونا را برای چند لحظه از خاطر دور کند...
زندگی اش خیلی وقت بود که شادی و نشاط قبل را نداشت!
تمام مسائل خصوصی‌اش وابسته به موقعیت پدرش بود...

" نمی‌خوام به خاطر پسرم آبروم بره "

" اگه مادرت بود درک می‌کرد "

" می‌دونی اگه مردم بفهمن تو پسر منی چی میشه؟ "

" نابود میشم "

" خیلی خودسری "

دلش شانه کسی را می‌خواست که بتواند به آن تکیه کند...
اما آن تکیه گاه چه کسی بود ؟
جونگکوک بادیدن جیمین ابرویی بالا انداخت ، به سمتش رفت و گفت :سلام جیمین شی ...

جیمین به سردی پاسخ داد :سلام

مغز جیمین :خلوتمو بهم زد🙂🔪


#Pen_Dance
#Park_Jiyoon