چه آسان تماشاگر سبقت ثانیه هاییم؛

چه آسان تماشاگر سبقت ثانیه‌هاییم؛
و به عبورشان می‌خندیم!
چه آسان لحظه‌ها را به کام هم تلخ می‌کنیم ؛
و چه ارزان می‌فروشیم لذت با هم بودن را!
چه زود دیر می‌شود
و نمی‌دانیم که؛ فردا می‌آید
شاید ما نباشیم....
سلام یادمان باشد...........

بخشش را "بخش کنیم".
محبت را "پخش کنیم" .

غضب "پریشانی" است.
نهایتش "پشیمانی" است .

شکیبایی؛بر هر "دعوایی"، "دواست".

هر چه "بضاعتمان" کمتراست؛
"قضاوتمان" بیشتر است.

با "خویشتنداری" ؛
"خویشاوند داری" کنیم.

به "خشم" ؛"چشم" نگوییم .

سوء تفاهم، "تیر خطایی"است؛
که از "گمان" رها می شود.

انسان "خوشرو" ؛
گل "خوشبو" است.

"دوست داشتن" را
"دوست بدارییم".

از" تنفر " ؛"متنفر"باشیم.

به "مهربانی" ؛ "مهر" بورزیم.

با "آشتی"؛ "آشتی" کنیم.

و از "جدایی"؛"جدا "باشیم.