ای عشق....

ای عشق....
دستانِ ڪدام باغـبان
بذر مهرت را
در ڪویرِ دلـم ڪاشته ...
ڪه شمیـمِ آن...
تمـامِ فاخته ها را مسـت ڪرد است...ـ

بڱذار در ساحلِ آرامشت
ڪمی توقف ڪنم و
در احساس طلایـے
آفتــابت تڪثیر شوم
شاید زنـدگی
تبسمی سـبز و
آغوشــی گـرم
براے آسایشم فراهم سازد....

‌‌‌
‎‌‌‌‌‌‌‌‌
‌