رمان ارباب من پارت: ۴

ماشین جلوی در خونه ای متوقف شد که با دیدن عظمتش گفتم:

_ اع اینجا دوبرابر خونه ی ماست!
_ قشنگه؟
_ خیلی
_ دوست داری اینجا زندگی کنیم؟

انقدر سریع به سمتش برگشتم که اسخون گردنم صدا داد!
با دستم گردنم رو گرفتم و گفتم:

_ نگو که قراره اینجا زندگی کنیم؟
_ چرا؟ خوشت نیومد؟
_ اینجا محشره، باورم نمیشه
_ باورت بشه
_ شوخی که نمیکنی اشکان؟
_ من با تو شوخی دارم‌ مگه عشقم؟

اون آقایی که پشت فرمون نشسته بود پوزخندی زد و گفت:

_ به نظرم دیگه بسه

اشکان بلند خندید و گفت:

_ این آخریش بود دیگه
_ گندت بزنن، از اول راه تا الان حالمون رو خراب کردی!
_ اصول کارم اینه

با تعجب به جفتشون نگاه کردم و گفتم:

_ چیشده؟

هیچکدوم بهم جوابی ندادن و راننده بعد از باز شدن کاملِ در، ماشین رو به داخل اون عمارت بزرگ برد.
وقتی پارک کرد از ماشین پیاده شدم و با دقت به اطراف نگاه کردم.

داخلش از بیرونش هم قشنگ تر بود و همین من رو به وجد آورده بود!
سمت چپ پر از درخت بود و سمت راست دوتا آلاچیق و یه خونه ی سگ که از داخلش صدای واق واق سگ هم میومد، وجود داشت.
وسطش هم یه محلی بود برای عبور افراد و ماشین ها و دقیقا روبروش در سالن وجود داشت.
درکل عمارت خیلی بزرگ و زیبایی بود و هنوز باورم نمیشد که قراره اینجا زندگی کنیم!

اشکان بدون اینکه چیزی بگه، به سمت در سالن رفت و بین راه بدون اینکه برگرده گفت:

_ سالار خودت درستش کن
_ حله

با تعجب اشکان رو صدا زدم و ازش پرسیدم که کجا میره ولی هیچ توجهی بهم نکرد و وارد سالنی که روبرومون بود، شد.

خواستم دنبالش برم که از پشت به شدت کشیده بودم!
سعی کردم کتفم رو از دست اون آقایی که کمک راننده بود جدا کنم و گفتم:

_ ولم کن، این چه کاریه که میکنی؟

وقتی دیدم هیج توجهی بهم نمیکنه، به سمت عقب برگشتم و داد زدم:

_ اشکان؟ اشکان کجا رفتی؟ اشکان؟