تفسیر قرآن

پیام‌های آیه 12 تا 21 سوره اللیل

- يكى از سنّت هاى الهى كه خداوند بر خود واجب كرده، هدايت مردم از طريق عقل و فطرت و پيامبران است. «انّ علينا للهدى»
- پذيرش هدايت، به نفع خود شماست، وگرنه خداوند بى نياز است. «و انّ لنا للآخرة و الاولى»
- هشدار و انذار وسيله هدايت الهى است. «فانذرتكم» (هشدارهاى الهى را بايد جدى گرفت، زيرا از سوى كسى است كه دنيا و آخرت به دست اوست)
- آتش آخرت، امرى ناشناخته و عظيم است. «ناراً» به صورت نكره آمده است.
- شقاوت مثل تقوا داراى مراحلى است. «الاشقى ... الاتقى» (كسى كه آن همه نشانه هاى هدايت را ناديده بگيرد بدبخت ترين است «اشقى، الّذى كذّب و تولىَّ»
- تقوا، همراه كمك به محرومان سپرى است در برابر آتش دوزخ. «سيجنّبها الاتقى الّذى يؤتى ماله»
- كمك به محرومان، شيوه دائمى پرهيزگاران است. «يؤتى»
- كمك از مال شخصى ارزش است. «ماله»
- نشانه تقوا، كمك هاى مالى خالصانه است. «الاتقى الّذى يوتى ماله»
- كمك به فقرا، راهى است براى تزكيه و خودسازى. «يؤتى ماله يتزكى»
- كمك هاى مالى كه براساس جبران خوبى هاى ديگران باشد، مايه رشد نيست. «ما لاَحدٍ عنده من نعمة» (انفاقى ارزش بالايى دارد كه انسان مديون ديگران نباشد و چشم داشتى هم نداشته باشد)
- متّقى، جز رضاى خدا به دنبال چيز ديگرى نيست. «الاّ ابتغاء وجه ربّه الاعلى»
- قصد قربت، شرط لازم است. «الاّ ابتغاء وجه ربّه»
- انفاق بايد در راه هاى خداپسندانه باشد. «يؤتى ماله... ابتغاء وجه ربّه»
- او پروردگار اعلى است، پس فقط رضاى او را جستجو كنيد كه پاداش اعلى مرحمت مى كند. «ابتغاء وجه ربّه الاعلى»
- انسان مخلص، به مقام رضا مى رسد و همواره از خداوند خشنود است. «و لسوف يرضى»

بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر