پدر...

پدر...

پدر جان مرا ببخش
مرا ببخش که هرگز برای نبودت جلوی دیگران اشک نریختم تا ضعف دخترِ مغرور و حاضرجوابت! را نبینند...

مرا ببخش که دلتنگی هایم را پنهان کردم تا مادرِ دلشکسته را دلشکسته تر نبینم...
مرا ببخش که خود را صبح تا شب سرگرمِ کتاب و موسیقی کردم تا دلِ برادران را دلخون تر نبینم...
آآآآآآآآه پدر....
اکنون این منم....
دختری لبریز از بغض و اشک.... 
با قلبی آکنده از درد... 
به دور از آدمیان...
با "یادت" خلوت کرده ام...