در پیرامونِ تو

در پیرامونِ تو
ظُلمتے نخواهم یافت
چرا ڪه در نگاهِ تو اشتیاقے مرا میخواند
روشن‌تر از زُلالِ باڪره‌گیِ چشمهایَت
ڪه پیوسته
چون پروانه‌هایِ بیقرار
فقط با یک بهار می‌رقصند
مرا زیبا می‌سازد
جهانے ڪه
با پایڪوبی‌هایِ لمس نشده‌ئِ دستهایَت
در آغوش گل سُرخے
به خواب رفته است
و نسیمے از بادهایِ برهنه
از شط گیسوانِ تو
در پیراهنِ من جاریست...



🌧