خوبِ خوبِ نازنینِ من...!

خوبِ خوبِ نازنینِ من...!
به دوست داشتنت
دچار شده ام..
آنقدر زیاد که تمام وجودم
خواستنت را..
داشتنت را..
به آغوش کشیدن
و نفس کشیدنت را
آرزویِ خندیدن
و آرامشت را
فریاد میزند...

قلم به دست میگیرم
و مینویسم،
مینویسم..
مینویسم از تو،
از تو وَ از تو...
اینها شعر نیست عاشقانه های
قلبِ زنی ست
که در تمام زندگی اش
هرگز
اعجاز عشق را
اینگونه باور نکرده بود... !!!!