زهدوریای نمایشی درجامعه دینی

امروزه «زهد نمایشی» و ریایی، شکل و شمایل زمان حافظ را ندارد، چون جامعه دینی مبدل به نظام حکومتی مذهبی و دینی شده است. در کشوری که نظام ایدئولوژیک مستقر است دنیا را به میزان نمایش ایدئولوژی و دین سیاسی، توزیع می‌کنند و «زهد نمایشی» رنگ و بوی سیاسی دارد. در این نظام‌ها عاشقان دنیا تنها باید گرد سیاست دینی و مذهبی جمع شوند تا به ثروت، شهرت، محبوبیت، نفوذ اجتماعی، قدرت سیاسی، ارتقا مقام و حتی عناوین علمی برسند و از فقر، گمنامی، انزوا و غیره رهایی پیدا کنند. به همین جهت بازار رقابت، حسادت، حرص، تشنگی قدرت، استکبار همه رنگ و بوی نمایش دینی و مذهبی دارد. اینجاست که باز باید گفت زاهد‌ترین افراد کسانی هستند که خدمت آنان در عرصه سیاست از به نمایش گذاشتن دین و مذهب خالی است و در عمل رقابت، حسادت و حرص کمتری برای رسیدن به قدرت و مراکز قدرت سیاسی از خود نشان می‌دهند.

* یوسف را به بهاى ناچيزى، چند درهم فروختند و در آن بى‏ رغبت بودند.
.