قلب قشنگ صورتی! به خودت برس...

به خودت برس! جمله خیلی کوتاهی هست ولی همه جوره لازمه!
و خبر خوش این که:
تو میتونی بهترین دوست خودت باشی!
اسم کتاب زیبایی که سال ها پیش خونده بودم این بود: «به خودت کمک کن! چون هیچکس دیگری این کار را انجام نمی دهد!»
«به خودت برس» را می توان از جنبه های مختلف بررسی کرد.
(اوه! چه رسمی نوشتم از جنبه های مختلف…مثلا می خواستم با یه ادبیات خودمونی بنویسم)!?

مثلا قبل از اینکه عجله کنی و تند تند کلمه ها را همینطوری باری به هر جهت و “شلم شوربا” از دهانت خارج کنی، یک کم مکث کن! یه چینش درست درمون بهش بده و بعد به کار ببر!✅
خب این شد به خود رسیدن از نظر گفتاری!
به کلماتت برس! بهشون سر و سامون بده.

از نظر ظاهری هم واقعا در هر شرایطی باید رسیدگی به خود را مد نظر قرار داد.

(خواستم بگم لحاظ کرد، هیچوقت با این کلمات ‘لحاظ کرد” که چند سالیه مد شده کنار نیومدم)!?

ظاهر دلنشین، آراسته و دوست داشتنی، ناخوداگاه یک عالمه انرژی مثبت از خودش ساطع می کنه و برای خودت و اطرافیانت حال و احوال خوبی می سازه.

حالا خیلی هم افراط و به هر دری زدن در این زمینه لازم نیست.
همین که تر و تمیز و شیک و دوست داشتنی و آراسته باشی کافیه!
دیگه نری زیادی خودتو بکشی از اون ور بوم بیفتی!
خب اینم از به “خودت برس"! در زمینه ظاهر!

و اما به “خودت برس” در زمینه باطن و همون “عملوا الصالحات” که مکرر تکرار شده است.

حسد و کبر و داد و بیداد و بی برنامگی و خودخواهی و حرص و جوش و بگیر و ببند و همه ی این اعمال ناپسند را بگذار تو یه نایلون زباله، ببر بگذار دم در!

محبت، صداقت، روی خوش، همیاری، کمک و خلاصه همون اون اعمال مثبتی که ماشالله همه مون یه لیست طولانی ازش داریم را جایگزین کن.
پس چی شد؟
به خودت برس! هم از نظر ظاهر هم گفتار و هم کردار!
خلاصه کلام به ظاهر و باطنت حسابی برس.
خودت را شبیه یک قلب قشنگ صورتی? در نظر بگیر که به جز دریافت انرژی مثبت، ورودی دیگری را به خود راه نمی دهد.
یک قلب صورتی دوست داشتنی داشتن بهتر است از قلب سیاه و چرکمرده که توش پر از هزار جور کینه و کدورت قدیمی ست!
و خداوند در قرآن می فرماید تنها چیزی که از شما می خواهم قلب سالمی هست که بتوانید آن را صاف و صیقلی به من تحویل دهید.

«الا من اتی الله بقلب سلیم»
مگر کسی که با قلب سلیم به پیشگاه خدا آید!»
«قرآن مجید، سوره مبارکه شعراء آیه 89»

اگر می خواهی ثابت کنی عاشق اویی و آماده ورود به مهمانی اش، سرسبزی و طراوت و نورانیت بخشیدن به ظاهر و باطن را فراموش نکن!
به قول مولانا:
«حقا که عاشقی و بگویم نشان عشق:
بیرون و اندرون همه سرسبز و روشنی»

بجنب که وقتی نمونده و به یک مهمانی مجلل دعوتیم.
نکنه می خوای این رخت چرکای ظاهری و باطنی را تو این مهمونی باشکوه، تنت کنی؟!
به خودت برس! تو ارزشش را داری!
قلب قشنگ صورتی!?