غروب فکه، دلگیر ترین غروب ، بعد از عملیات والفجر مقدماتی،

غروب فکه، دلگیر ترین غروب ، بعد از عملیات والفجر مقدماتی،پدرم میگوید اینجا یاد جوان چهارده ساله ای میافتم بنام ، عباس بی غم ، اون شبی که به او گفتم تو برو جلو نفر بر بخواب جای راننده و فرمانده من و راننده هم این عقب جای سرنشین ها می خوابیم . گفت نه برادر اونجا کاتیوشا میاد، خندیدم ، آخه شب قبل یکی از سربازهامون ، توی یکی از نفربرها گلوله کاتیوشا خورده بود همونجا و شهید شده بود، گفت میام پیش خودت ، گفتم باشه، آتش تهیه بسیار شدید عراقی ها امان از مان بریده بود، دعا میکردم خدایا فقط بزار چشمامو خواب بگیره موشک و خمپاره رو بزن رو نفربر ، دارم از بی خوابی میمیرم، دراین حال حرصم میگرفت وقتی میدیدم ، عباس کنارم تکیه داده به دیوار نفربر و بیخیال دنیا خرو پف میکنه، دم صبح که آتش دشمن کم شده و دورتر ها را میزد ، با لجی که ازش بدل داشتم ، بهش زدم و گفتم لامصب هی پاشو ببینم ساعت چنده،
آرام سرشو بلند کرد وبا لهجه شیرین ترکی گفت چه شده برادر؟!!