سرنوشته اجباری!

سرنوشته اجباری!
پارت پانزدهم:

ا.ت: چرا ولم نمیکنیییی*گریه
جیمین: یا خفه میشی یا یه کاری میکنم مرگ تنها آرزوت باشه*داد
ا.ت: من همین الانشم ارزوم همینهههه
جیمین: میدونم....میدونم باهات چکار کنم
ا.ت ویو:
دیگه اصن نایی برای گریه کردن و داد زدن نداشتم....با نهایت سرعت داشت رانندگی میکرد بین ماشینا لایی میکشید....ماشین خودشون بدون بوق زدن از ترس میرفتن کنار و ما راه یک ساعتی رو...۱۵ دقیقه ای رسیدیم
(خونه)
اوند طرفم از موهام گرفتم و کشوندم تو اتاق...انداختم رو تخت و دستام و بست
ا.ت: ولم کن لعنتی*بیحال
جیمین: خاک بر سره من که شدم شیفته ی تو.....تویی که فقط برام یه عروسک بودی
اصلا حال حرف زدن نداشتم....رفت یه میله برداشت و گذاشتش رو شومینه ی اتاق
ا.ت: ن..ن...نه...جیمین*بغض
گذاشت میله داغ بشه توی این فاصله شلاق برداشت....از عصبانیت نفس نفس میزد
ا.ت: ن..نه...خواهش....خواهش میکنم....جیمین*بغض
هیچ اهمیتی به التماسایی که میکردم نمیداد....همیجور نزدیکم میشد....شلاغ و برد بالا و شروع کرد به زدن....با هر ضربه بهم شوک وارد میشد....بعد از ۳۰ ضربه شلاق رفت سراغ میله ای که داغش کرده بود....رنگش به قرمز تغییر کرده بود
ا.ت: نه نه...اینکارو نکن....جیمین*گریه
جیمین: میخاستم بزارمش رو چشمات....ولی از چشمات میگذرم....ولی از پاهایی که باهاشون پا به فرار گذاشتی نمیگذرم
ا.ت: نه...نه
میله رو چسبوند به مچ پام
ا.ت: جیغ*
ا.ت: نههه....برش دار*جیغ
یهو صدای دادی به گوشمون رسید....در با شدت باز شد ولی نفهمیدم کی بود چون از هوش رفتم

ادامه دارد....