تو را با صاحب زمان صدا میزنیم

تو را با صاحب زمان صدا میزنیم!!
امـــــــــا......باورمان ان است که یتیم زمانه ایم !
تو را گل خوشبوی نرگس مینامیم...... امــــــا دریغ که چشم و گوش و دل مان حتی برای ثانیه ای عطرحضورت را .....
احساس نکرده است!
تـــو را...فقط با نام هایت میشناسیم!
ای تنها پناه لحظه های تنهایی و بی پناهی مان!
مـــا را ببخش که هراز گاهی که درمانده می شویم و تو را وسیله قرار می دهیم برای استجابت 
دعاهایمان  نهایت منتظر بودن مان در این خلاصه میشود که دعایت می کنیم .....

می بینی اقایم؟

حتی برای به یاد داشتنت هم باید دعا کنیم باید دعا کنیم تا به تو ایمان بیاوریم!!

شرمنده ایم که باید بگوییم ...

تو را گم کرده ایم !

و البته تنها افتخارمان همین است که گمشده ی کوی یوسف زهرایی!این بار یوسفی گم نگشته پس برایمان 
دعا کن تا برای فرج خودمان دعا کنیم!
تا بدانیم بر سر سفره ی چه کسی مدتهاست ریزه خواریم تا بفهمیم هنوز صاحب خانه نیامده است !
تا بفهمیم از بی گناهی ما نیست که بلایی نمی اید.
مـــولای من....دعا کن تو را با وجود تمام بد عهدی هایمان صدا بزنیم و مقیم کوی انتظارت شویم که تو بر ما از خودمان مشتاق تری!!