درباره تعاون جنسیتی

درباره #تعاون_جنسیتی
در طول تاریخ بشر، نسبت زنان با مردان همواره در یکی از این سه وضعیت تعیین شده است:

۱. خدمت
۲. رقابت
۳. معاونت

حالت نخست به وضعیتی از مناسبات زن و مرد اطلاق می‌ گردد که در آن، حیثیتِ وجودی زن، #خدمت به مرد است و هویت دیگری برای او قابل تصور نیست. لذا تمام انتظارات اجتماعی از زن در نقش‌ های همسری، مادری، دختری و خواهری زن خلاصه شده و زن نمونه کسی است که مردان اطرافش از او رضایت کامل داشته باشند. زن به مثابه #خادم مرد، وضعیتِ غالب در سنت فرهنگی و اجتماعی جوامع در طول تاریخ بوده است.

حالت دوم ناظر به وضعیتی است که هویت جنسیتی به صنف تقلیل یافته و زن در #رقابت با مرد در عرصه جامعه و خانواده خود را تعریف می‌کند. در این وضعیت، صنف زنان همواره در تقابل و ستیز با صنف مردان هستند و «برابری جنسیتی» هدف غائی این وضعیت به شمار می‌رود. تکوین و امتداد جریان دفاع از حقوق زنان ( #فمینیسم ) در غرب به ویژه در موج دوم آن، مبتنی بر چنین درکی از مناسبات میان زن و مرد بود.

حالت سوم اما به وضعیتی اطلاق می‌ گردد که هندسه جدیدی از روابط زن و مرد در آن حکمفرماست. در این وضعیت، نسبت میان زن و مرد « #تعاون » است. نظم اجتماعی مبتنی بر تعاون، جنسیت را بستر تحققِ ظرفیت‌ ها و امکان‌ های اختصاصی زن و مرد (مزیت‌های ویژه دو جنس) می‌ فهمد و آن را دستآویزی جهت تنظیم حرکت جامعه به سوی پیشرفت و تعالی قرار می‌دهد. در این وضعیت خاص آنچه زن و مرد را به یکدیگر پیوند می‌زند، اهداف مشترکی است که جز با تعاون و همکاری و خدمت متقابل به یکدیگر، قابل دستیابی نیست. این وضعیت همان چیزی‌ ست که در ادبیات دینی تحت عنوان « #زوجیت » در نظام خلقت از آن یاد شده است. زوجیت بستر تکاملِ قابلیت‌ های ویژه دو جنس در راستای اهداف خلقت است. این نظم و هندسه متفاوت از مناسبات زن و مرد را در #انقلاب_اسلامی و رویدادهای اجتماعی قبل و بعد از آن می‌ توان مشاهده نمود.





#جنسیت
#برابری_جنسیتی
#مرد
#زن
#جنس_مخالف