می شناسم با دلت گل واژه های عشق را

می‌شناسم با دلت گل‌واژه‌های عشق را
سوز جان‌سوزی که می‌بارد ز ساز لحظه‌ها

می‌نشینم در کنار سبزه‌زارِ دفترم
می‌کشم طرحی شبیه عشق تو، بی‌انتها

قطره‌قطره درد و آه و گریه ‌می‌بارم ولی
می‌زنم لبخند و می‌رقصم در آغوش صبا

می‌سپارم رقص موهای بلندم را به باد
دست‌افشان، پای‌کوبان، عاشق و بی‌ادعا

بر تنِ بالابلندت شعله می‌بارم شبی
آتشی در سبزه‌زار دفترم تا شد رها_

_با نگاهت باز می‌سازم غزل‌هایی سپید؛
شاعری دردی‌ست مالامال از عشق و دعا سلام صبح بخیر