رمان ارباب من پارت: ۲۱

همینطور وسط سالن ایستاده بودم و اونم داشت با چشماش قورتم میداد که گفتم:

_ یه سوال دارم

اولش همچنان مات و مبهوت بهم خیره شده بود و هیچ جوابی بهم نداد اما وقتی چندبار دستم رو جلوش تکون دادم گفت:

_ چیزی گفتی؟
_ بله
_ چی؟
_ یه سوال دارم ازتون
_ بپرس
_ اسمتون چیه؟
_ بهراد
_ آهان

همون لحظه اکرم خانم از آشپزخونه بیرون اومد و گفت:

_ دخترجان؟
_ بله

به سمتش که برگشتم، اونم مثل اون یارو بهراد، خشکش زد و تو یه لحظه تو چشماش اشک جمع شد!

با تعجب به جفتشون نگاه کردم و گفتم:

_ من شبیه کی هستم؟

نگاه بدی بهم انداخت و گفت:

_ تو چیزایی که بهت مربوط نیست دخالت نکن!

و بالافاصله از سرجاش پاشد و گفت:

_ اکرم خانم من میرم و شب برمیگردم
_ باشه آقا بسلامت

از سالن بیرون رفت و همون لحظه اکرم خانم رو به من گفت:

_ بیا آشپزخونه
_ باشه

منی که تو خونه ی خودمون هیچ وقت کار نمیکردم، اینجا مجبور بودم کلی به اکرم خانم کمک کنم و واقعا برام خسته کننده بود!
اما اصلا به روی خودم نمیوردم تا بتونم اعتمادشون رو جلب کنم و خودم رو از اینجا نجات بدم.

شاید یک ماه طول بکشه و شاید بیشتر اما این رو میدونستم که فقط از این راه میتونم از دستشون خلاص بشم و با اون همه نگهبان و پیشخدمت و دوربین، به هیچ وجه به هیچ طریق دیگه ای نمیتونستم از اینجا فرار کنم!

من لیسانس وکالت داشتم و بابا قرار بود برام یه دفترِکار جور کنه اما من با حماقتم چشمام رو روی تمام اینها بستم و با پای خودم تو چاه پر از لجن پریدم و الان فقط خودم میتونم خودم رو نجات بدم!

_ دختر جان برو پیشخدمت ها رو صدا بزن تا بیان میز رو بچینن که الان آقا میرسه

از آشپزخونه خارج شدم و به دوتا پیشخدمتی که مثل مجسمه کنار در سالن ایستاده بودن گفتن که بیان میز رو بچینن.
اونا هم با سرعت و سلیقه یه میزی که فکر کنم برای بیست نفر کافی بود رو پر کردن!