به وقت طلوع

#به_وقت_طلوع

※ یکی از دعاهای سحر

اینکه مهمان حقّی دارد و بر میزبان است که آنچه می‌خواهد را ادا کند، یک چیز است،

اینکه میزبان خودش واسطه بگذارد تا حقوق میهمان را یادش بیاورد و او را به طلب بیندازد، چیز دیگری است ...
نشان کرامت است،
نشان رحمت است،
نشان دلسوزی و نگرانی و دغدغه‌ی صاحبخانه برای بعد روزهای از مهمانی است، نکند مهمانش توشه‌ی لازم برنداشته، از این خانه برود ...

این دعای سحر، دعای یادآوری است،
از سوی خدایی که ما را به اندازه‌ی خویش بزرگ می‌خواهد؛

و.......

• وَ قَدْ أَوْجَبْتَ لِكُلِّ ضَيْفٍ قِرًى/
و بر هر مهمانی، پذیرایی و تکریم واجب است،

• وَ أَنَا ضَيْفُكَ / و من مهمان توأم.

• فَاجْعَلْ قِرَايَ اَللَّيْلَةَ اَلْجَنَّةَ / تکریم مرا در این شب، بهشتت قرار ده،

• يَا وَهَّابَ اَلْجَنَّةِ،/ ای بخشنده‌ی بی منت بهشت

• يَا وَهَّابَ اَلْمَغْفِرَةِ / ای بخشاینده‌ی بی منت گناهان

• وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِكَ
هیچ حول و قوه‌ای در عالم نیست مگر آنکه از توست.

دسترسی به کل متن دعا
Blog.montazer.ir