مگر نه چنین است که همواره

مگر نه چنین است که همواره
روزها تهی از عشق است
هر سپیده‏دم نابخشودنی
هر نوازش ناپسند است و
هر خنده دشنامی
من به خود گوش می‏دهم
و تو به من گوش می‏دهی
همچون لاییدن سگی گم‏شده به سوی انزوای‏مان.
عشق ما را به عشق بیش از آن نیاز است
که گیاه را به باران

باید به سان آینه بود....
پل الوار