ماجرای بدعهدی آمریکا در بیانیه الجزایر چه بود
ماجرای بدعهدی آمریکا در «بیانیه الجزایر» چه بود؟
بنا بر مفاد بیانیه الجزایر مقرر شد که ایران ۵۲ گروگان آمریکایی را آزاد کند؛ در ازای آن آمریکا نیز در امور داخلی ایران (سیاسی و نظامی) مداخله نکند و تحریمهای تجاری و اقتصادی را لغو و داراییهای مسدود شده ایران را آزاد کند. علاوه بر این در حوزه روابط اقتصادی میان دو کشور نیز مقرر شد که ایران بدهیهای خود به نهادهای آمریکایی را پرداخت کند و در طرف مقابل، آمریکا برای استرداد داراییهای حکومت پیشین ایران اقدام کند.
بعد از موافقت مجلس با مفاد این معاهده، «بهزاد نبوی» سرپرست هیئت ایرانی طرف مذاکره، متن بیانیه را در تهران و «وارن کریستوفر» معاون وزارت امورخارجه آمریکا نیز متن مشابه را در الجزایر امضاء کرد. از آنجا که ایران بر سر میز مذاکرات مستقیم ننشست، آنچه بر سر آن توافق شد، قرارداد یا موافقتنامه نام نگرفت و تحت عنوان «بیانیه» به امضا رسید.
ایران احکام خود را به صورت فوری اجرایی کرد و یک روز بعد از صدور بیانیهها، در ۳۰ دی ۱۳۵۹، گروگانهای آمریکایی آزاد و از راه الجزایر به آمریکا منتقل شدند؛ اما در طرف مقابل، بعد از پیگیریهای فراوان، دولت آمریکا تنها ۲ میلیارد دلار از داراییهای ایران را آزاد کرد و سرنوشت بخش عظیمی از اموال کلان ایران در پیچوخم دستگاه قضائی آمریکا باقی ماند. بنابراین تعهدات آمریکا در بیانیههای الجزایر، جنبه عملیاتی و اجرایی پیدا نکرد. حتی اصول اساسی بیانیهها مانند «تعهد به عدم مداخله در امور ایران» نقض شد که این در موارد متعددی تا امروز نیز به طول انجامیده است. گذشته از اینها، آمریکا تحریمهای تجاری را که به موجب بیانیهها ملغی کرده بود را در سالهای جنگ تحمیلی بار دیگر برقرار و حتی آنها را تشدید کرد.
https://www.mehrnews.com/news/5640421
بنا بر مفاد بیانیه الجزایر مقرر شد که ایران ۵۲ گروگان آمریکایی را آزاد کند؛ در ازای آن آمریکا نیز در امور داخلی ایران (سیاسی و نظامی) مداخله نکند و تحریمهای تجاری و اقتصادی را لغو و داراییهای مسدود شده ایران را آزاد کند. علاوه بر این در حوزه روابط اقتصادی میان دو کشور نیز مقرر شد که ایران بدهیهای خود به نهادهای آمریکایی را پرداخت کند و در طرف مقابل، آمریکا برای استرداد داراییهای حکومت پیشین ایران اقدام کند.
بعد از موافقت مجلس با مفاد این معاهده، «بهزاد نبوی» سرپرست هیئت ایرانی طرف مذاکره، متن بیانیه را در تهران و «وارن کریستوفر» معاون وزارت امورخارجه آمریکا نیز متن مشابه را در الجزایر امضاء کرد. از آنجا که ایران بر سر میز مذاکرات مستقیم ننشست، آنچه بر سر آن توافق شد، قرارداد یا موافقتنامه نام نگرفت و تحت عنوان «بیانیه» به امضا رسید.
ایران احکام خود را به صورت فوری اجرایی کرد و یک روز بعد از صدور بیانیهها، در ۳۰ دی ۱۳۵۹، گروگانهای آمریکایی آزاد و از راه الجزایر به آمریکا منتقل شدند؛ اما در طرف مقابل، بعد از پیگیریهای فراوان، دولت آمریکا تنها ۲ میلیارد دلار از داراییهای ایران را آزاد کرد و سرنوشت بخش عظیمی از اموال کلان ایران در پیچوخم دستگاه قضائی آمریکا باقی ماند. بنابراین تعهدات آمریکا در بیانیههای الجزایر، جنبه عملیاتی و اجرایی پیدا نکرد. حتی اصول اساسی بیانیهها مانند «تعهد به عدم مداخله در امور ایران» نقض شد که این در موارد متعددی تا امروز نیز به طول انجامیده است. گذشته از اینها، آمریکا تحریمهای تجاری را که به موجب بیانیهها ملغی کرده بود را در سالهای جنگ تحمیلی بار دیگر برقرار و حتی آنها را تشدید کرد.
https://www.mehrnews.com/news/5640421
- ۶۱۴
- ۲۶ مهر ۱۴۰۳
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط