بچه كه بودم

بچه كه بودم
آرزويم اين بود بزرگ كه شدم،
تمامِ موزيك هايِ غمگينِ دنيا را پاك كنم و همه جا را پر كنم از آهنگ هاي شادِ شادِ شاد!
همان هايي كه بايد همراه خواننده توام فرياد بزني و بالا و پايين بپري...
بزرگ تر كه شدم،
قلبم كه شكست،
چشمم كه پر از اشك شد،
دلم كه تنگ شد،
دلم كه تنگ شد....
فهميدم بعضي موزيك هارا براي سكوت كردن ميسازند...
براي اينكه خواننده بخواند و
تو گوش كني و
شايد دو سه قطر اشك بريزي...
بي صدا!
بي آنكه كسي بويي ببرد...
و آرام كني اين دردِ بي درمانِ رفتن هاي بي منطق را...