Seven (part 11)

بعد از حمام لباسی به اصطلاح پوشیده تن کرد و بدون آنکه موهایش را خشک کند سمت سالن اصلی رفت
مردی را دید که به نظر آشنا بود ، بله همان مردی بود که دیروز در آغوشش بود
انقدر به او خیره بود که خود مرد گفت :

" میخوای همش زل بزنی؟ صبحانه بخور دیر شده"

ابرو بالا انداخت

" برای چه کاری؟"

مرد در جواب گفت :

" باید رقصیدن رو از همین الان شروع کنی ، کارت بد نیست اما اینجا همه بین عالی و عالی تر رتبه بندی میشن ، باید رقص میله یاد بگیری "

یهو یاد میله ی داخل اتاق افتاد


" من برای چی باید رقص میله یاد بگیرم؟"

فنجان قهوه ی داخل دست مرد محکم روی میز کوبیده شد

" برای اینکه تورو خریدم! و هر چی بخرم در اختیار منه و هر کاری میگم باید مو به مو انجام بده "

بدون آنکه ذره ای بترسد محکم گفت :

"من برای یاد گرفتن چیزی که بهش نیازی ندارم دلیل لازم دارم ، اگر نه منم انجام نمیدم، من همین الانشم به اندازه کافی رقص بلدم "

صدای خنده ی مرد داخل سالن پیچید

" خوبه ، موش نیستی اما چموشی !
رقص یاد میگیری چون فعلا تحت کنترل منی ، اما وقتی صاحب اصلیت بیاد هر چی اون بگه تو انجام میدی "


" صاحب اصلیم؟"

مرد بی توجه به سؤالش ادامه داد :

" اینجا ندیمه داری ، لباس پوشیدن آرایش یا حمام اونا کمکت میکنن ، به جز سالن رقص و اتاقت حق نداری جای دیگه ای بری یک ماه فرصت داری تا رقص یاد بگیری و یک ماه از همین امروز شروع میشه !"

از روی صندلی بلند شد ، یقه ی کت مشکی رنگ براق داخل تنش را مرتب کرد و سمت در ورودی رفت که صدای دخترانه مانع قدم بعدی اش شد

" صاحب اصلیم یعنی چی؟ مگه شما منو نخریدین پس برای چی یکی دیگه باید اینطوری خطاب بشه؟"

لبخند زد ، بازی جالبی‌ست برای مردی که ۵۰ سال داشت

"صاحب اصلی تو پسر منه ، نه من !"