یه روزی وقتی هنوز مشخص نبود کی رئیس جمهور دولت یازدهم می

یه روزی، وقتی هنوز مشخص نبود کی رئیس جمهور دولت یازدهم میشه، وقتی که هنوز مشخص نبود دولت بعد قراره چه شاهکارهایی تو عرصه مسکن و صنعت و خودرو و هسته ای و جوانان و اشتغال و غیره بکنه، وقتی هنوز هیچکس نمی دونست عارف به نفع روحانی کنار میره، هم جلیلی تا آخر کار ایستاد، هم قالیباف... فقط حداد عادل کنار رفت، که اونم به نفع شخص خاصی نبود... اما جریان اصلاحات با کنار رفتن عارف به نفع رقیبش روحانی، نشون داد گرگ شکارشو با بقیه گرگها قسمت می کنه و این جوری حداقل یک لقمه بهش می رسه اما کلاغ غذاشو به نوکش می گیره و اونو با کسی قسمت نمی کنه و آخرشم موقع جنگ با بقیه کلاغها، غذا از نوک منقارش میوفته و نه این کلاغ چیزی نصیبش میشه، نه کلاغای دیگه!
عارف کنار رفت، سهمش رو با روحانی قسمت کرد، اما مردم پاداش عارف رو دادن؛ عارف رو تا حد ریاست بر مجلس شورای اسلامی بالا بردن و با دست و دل بازی اونو نفر اول انتخابات مجلس تو پایتخت کردند که اگر پشت پا زدنهای دوستان و هم حزبی هاش نبود، الان رئیس مجلس شورای اسلامی و رئیس یکی از قوای اساسی جمهوری اسلامی ایران هم شده بود!!
عارف از لقمه ش گذشت... لقمه کمی نصیبش شد اما لقمه کم بهتر از گرسنگی بود... و جلیلی و قالیباف و بقیه گرسنه موندن...
این دوره، با دیدن اولین مناظره، مناظره سال 92 تو ذهنم تداعی شد... آقای رئیسی دقیقا پا جای پای آقای جلیلی 92 گذاشته... همون متانت، همون آرامش، همون فکر خوب انقلابی اما... باید احتمال داد که سرنوشت همه این آدمهای خوب و خوش فکر یا تو مزار شهداست یا کنج خونه! تو انتخابات هم نفر دوم و سوم!
قالیباف 96 همون قالیباف 92 ست، با توپ پر تر و رقیب مشخص... قالیباف 92 خودش بود و برنامه هاش و کمی هم نقد دولت دهم... توپ هاش هدف مشخصی نداشتند.... همه اون کاندیداهای 92 رقیبش بودن، حتی آقای غرضی!
اما قالیباف 96 با دست پر تر اومده... روحانی کارنامه ای از خودش باقی گذاشته که حتی جهانگیری هم نمی تونه ماست مالیش کنه... این بار قالیباف برای توپهاش هدفی رو مشخص کرد: روحانی!
همه ما چند مدت قبل دیده بودیم که آقای قالیباف گفته بود هدفش با آقای رئیسی مشترکه: حذف روحانی...
اگه از آقای رئیسی که نمونه یه فرد خوش فکر انقلابیه هم بپرسی برای چی کاندیدا شدی بگه برای بهتر کردن اوضاع... برای رواج دیدگاه انقلابی و عملی کردن اقتصاد مقاومتی و در یک کلام: حذف دولت بی تدبیر و ناامید کننده روحانی... همه تلاشهاشون برای نفر اول شدن هم برای این مردمه... همه اعتبار و آبروش رو فدای مردم می کنه و فدای ایران اسلامی... اگر این سؤالو از قالیباف هم بپرسیم حتما همین اهداف رو بیان می کنه... حتما قالیبافم همچین نظری داره اما...
آقای رئیسی و آقای قالیباف!!
کی حاضره به خاطر مردم ایران، به خاطر جوونای ایرانی، به خاطر روی کار نیومدن و ویرانه ی کامل نشدن ایران اسلامی، برای بسته نشدن همه فعالیتهای هسته ای و تمدید تحریمهای قبلی و وضع تحریمهای جدید، برای تعطیل نشدن کارخونه ها، برای بدبخت تر نشدن مردم ایران، از خودش بگذره؟ کی حاضره نقش عارف 92 رو بازی کنه تا هدف هاشون به بار بشینه حتی به قیمت کنار رفتن به نفع رقیب؟ کی حاضره نشون بده حاضره به خاطر مردم از ریاست و قدرت بگذره؟ کی حاضره کرسی پر طمطراق ریاست جمهوری رو رها کنه؟ کی حاضره از منافع خودش بگذره بخاطر منافع مردم؟ کی حاضره کنار بره تا تجمیع آرای قالیباف و رئیسی بتونه انتخابات رو از چنگ روحانی و جهانگیری دربیاره؟ کی حاضره از منافعش بگذره تا روحانی دوباره عَلَم بدبخت کردن مردم ایران رو بدست نگیره؟ کی حاضره خودشو فدای منافع مردم ایران و حتی نسلهای بعد کنه؟
و در آخر همه پر حرفی هام این داستان رو هم بگم که: در زمان حکومت امام علی (ع) 2 زن ادعا کردند مادر یه بچه هستند... با قسم و عهد و بقیه چیزها هم از موضعشون کوتاه نیومدن و هر دو سفت و محکم اصرار و پافشاری می کردند که مادر بچه هستند... هیچ کدوم کوتاه نیومدن تا اینکه... امام (ع) حکم کردند چون مشخص نیست مادر بچه کدوم از این مادرها هستند، پس به ناچار بچه رو نصف کنند... نیمی برای این مادر و نیمی برای اون مادر! مادرها شوکه شدند... نصف کردن بچه؟! اما حکم امام علی (ع) تغییر نکرد... موقع اجرای حکم، یکی از مادرها اعتراف کرد مادر بچه نیست! اما امام (ع) بچه رو به همون مادری داد که گفته بود من مادر بچه نیستم!!! از مادر پرسیدند چرا موقع اجرای حکم کوتاه اومدی؟ گفت دلم نیومد بچه م دو نیم بشه... حاضر شدم از حقم بگذرم اما بچه م زنده بمونه...
امروز روز امتحان پس دادنه... امروز روز حسابه... امرورز روز قضاوته... تا مشخص بشه مادر واقعی این مردم و کسی که حاضره پس و مقام و اعتبارش رو به خاطر منافع این مردم بده کیه؟ این روزها وقت حساب و کتاب نیروهای انقلابی با کسانی