.

.
بپوش مرا
ولی برعکس!
که درآغوش بگیرمت طولانی....
تا نفس هایمان گره ی کور بخورد!
که لبهایمان در راه برگشت از میهمانی پاییزی هم
راه خانه را گم کنند!
تن کن مرا
تنگ...
که صدای ترک استخوانهایم
گم شود در خش خش عاشقانه ی پیاده رو!
با من باش
از این پاییز تا همیشه....