خشایارشای یکم به پارسی باستان یا خشایارشای بزرگ ملقب

خَشایارشای یکم (به پارسی باستان: یا خَشایارشای بزرگ، ملقب به شاه شاهان پسر داریوش بزرگ و آتوسا دختر کوروش بزرگ، چهارمین پادشاه هخامنشی بین سال‌های (۴۸۵ تا ۴۶۵ پیش از میلاد) بود.

داریوش پسران بسیاری داشت که بزرگترین آنها آرتابرزن بود که از دختر گئوبروو، همسر نخست داریوش بود، ولی داریوش، خشایارشا را که بزرگترین فرزند آتوسا دختر کوروش بود به جانشینی برگزید. نام خشایارشا از دو جزء «خشای» به معنی (شاه) و «آرشا» به معنی (مرد) تشکیل شده و به معنی «شاه مردان» است، معنای این نام می‌تواند «کسی که در میان شاهان پهلوان است»
یا فرمانروای قهرمانان باشد.
خشایارشا در سن سی و چهار سالگی به پادشاهی رسید.

رکورد بزرگترین امپراتوری دنیا از نظر جمعیت را شاهنشاهی هخامنشی در دوران خشایارشاه حدود ۴۸۰ پیش از میلاد با داشتن ۴۴ درصد جمعیت کل دنیا از آن خود دارد.

در سال ۴۸۶ پیش از میلاد پس از مرگ داریوش بزرگ، فرزندش خشایارشای یکم بر تخت سلطنت می‌نشیند.

خشیارشاه فرزند داریوش و آتوسا
#کوروش