ﻣﻦ ﺩﻟﻢ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﺎﻧﻪﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﭘﺮ ﺩﻭﺳﺖ،
ﮐﻨﺞ ﻫﺮ ﺩﯾﻮﺍﺭﺵ ﺩﻭﺳﺖﻫﺎﯾﻢ ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﻞ ﺑﮕﻮ ﮔﻞ
ﺑﺸﻨﻮ … ؛
ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺻﻔﺎﯾﻢ ﮔﺮﺩﺩ
ﯾﮏ ﺳﺒﺪ ﺑﻮﯼ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺪﯾﻪ ﮐﻨﺪ.
ﺷﺮﻁ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺸﺘﻦ ﺷﺴﺖ ﻭ ﺷﻮﯼ ﺩﻝﻫﺎﺳﺖ
ﺷﺮﻁ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﯾﮏ ﺩﻝ ﺑﯽ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺭﯾﺎﺳﺖ
ﺑﺮ ﺩﺭﺵ ﺑﺮﮒ ﮔﻠﯽ ﻣﯽﮐﻮﺑﻢ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺳﺒﺰ ﺑﻬﺎﺭ
ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﻢ ﺍﯼ ﯾﺎﺭ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻣﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ
ﺗﺎ ﮐﻪ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﻧﭙﺮﺳﺪ ﺩﯾﮕﺮ ” ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟