گاهی هم قشنگ حرف بزنیم ، کمی قشنگ تر !

گاهی هم قشنگ حرف بزنیم ، کمی قشنگ‌تر !
بگوییم «میدانی ، توی پوست خودش نمیگنجید!»
و از دوست‌مان بگوییم که خوشحال بوده است .
فقط خوشحال بوده‌ها، اما ما این‌جور می‌گوییم که حال خودمان هم خوش شود ...
در وصف حالی که داشته‌ایم بگوییم : طربناک .
در وصف جایی که بوده‌ایم بگوییم : فرح‌بخش .
بگوییم : برگ‌ها به رقص درآمدند !
بگوییم : آسمان بازی‌اش گرفته بود !
بگوییم : باران داشت گونه‌هامان را نوازش میکرد !
بگوییم : «گیسوهایش رنگ شب بودند» و موهای یار را گفته باشیم که تیره بوده فقط !
اما وقتی این‌جور صداشان می‌زنیم، ما را کشیده‌اند و برده‌اند به خیالِ عشق‌بازی با یار در یک شب تار ...
بگوییم : دلم برایت رفت ...
بگوییم : دردت به جانم ...
بگوییم : دوستت دارم ! یک جور بگوییم دوستت دارم که قشنگ‌ترین دوستت دارم دنیا باشد ...