چه قدر شنبه و یکشنبه و دوشنبه رسید...

ﺩﺭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﭼﻪ ﺷﺐﻫﺎ ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﺷﺎﻥ ﮔﻢ ﺷﺪ

ﭼـﻪ ﺭﻭﺯﻫـﺎ ﮐــــﻪ ﮔـﺮﻓـﺘـــــﺎﺭ ﺭﻭﺯ ﻫـﻔــــﺘـﻢ ﺷﺪ

ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﻫﻔﺘﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺷﻨﺒﻪ ﺷﺪ، ﺑﻪ ﺟﻤﻌﻪ ﺭﺳﯿﺪ

ﻭ ﺟـﻤـﻌــــﻪ ﺭﻭﺯ ﺗـﻔــــﺮّﺝ ﺑـــــﺮﺍﯼ ﻣـــــﺮﺩﻡ ﺷـﺪ !

ﭼﻪ ﻗــﺪﺭ ﺷﻨﺒـﻪ ﻭ ﯾـﮏ ﺷﻨﺒـﻪ ﻭ ﺩﻭﺷﻨـﺒﻪ ﺭﺳﯿﺪ

ﻭﻟﯽ ﻫﻤـﯿﺸﻪ ﻭ ﻫـﺮ ﻫـﻔـﺘـﻪ ﺟـﻤـﻌـﻪ ‌ ﻫـﺎ ﮔﻢ ﺷﺪ

ﭼﻪ ﻫﻔﺘﻪﻫﺎ ﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻫﻔﺘﻪﻫﺎ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ

ﺷﻤـﺎﺭﺷﯽ ﮐــﻪ ﺧﻼﺻـﻪ ﺑـﻪ ﭼـﻨـﺪ ﻭ ﭼـﻨـﺪﻡ ﺷﺪ

ﻭ ﻫـﻔـﺘـﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﻓـﻘـﻂ ﺭﯾـﺸﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺩﺍﺷﺖ

ﺑـﺮﺍﯼ ﺷﻌـﻠﻪ ﮐـﺸﯿـﺪﻥ ﺑـﻪ ﺧـﻮﯾـﺶ ﻫـﯿـﺰﻡ ﺷﺪ

ﻧـﻪ ﺷﻨـﺒـﻪ ﻭ ﻧـﻪ ﺑـﻪ ﺟـﻤـﻌـﻪ، ﻧـﻪ ﻫﯿـﭻ ﺭﻭﺯ ﺩﮔﺮ

ﺩﺭ ﺍﻧﺘــﻈﺎﺭ ﺗـﻮ ﻗـﻠـﺒـﯽ ﭘـــﺮ ﺍﺯ ﺗـﻼﻃـــــﻢ ﺷﺪ ! ؟

ﮐـــﺪﺍﻡ ﺟــﻤـﻌـﻪ ﻣـــﻮﻋـــﻮﺩ ﻣﯽﺯﻧـﯽ ﻟـﺒـﺨـﻨـﺪ

ﺑـﻪ ﺍﯾﻦ ﺟـﻬـﺎﻥ ﮐـﻪ ﭘـﺮ ﺍﺯ ﻗـﺤﻄﯽ ﺗﺒﺴﻢ ﺷﺪ؟

ﺑــﺮﺍﯼ ﺁﻣــﺪﻧـﺖ ﺟـــﻤــﻌــﻪﺍﯼ ﻣـﻌـــﯿــﻦ ﮐـــﻦ

ﮐـﻪ ﻫـﻔﺘـﻪﻫﺎ ﻫﻤـﻪﺷـﺎﻥ ﺧـﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺗـﺮﻧـﻢ ﺷﺪ


آقا بیا به خاطر باران ظهور كن



ما را از این هوای سراسیمه دور كن





وقتی برای بدرقه ی عشق می روی



از كوچه های خسته ی ما هم عبور كن





افسرده ار هجوم هوس های عالمیم



آقا دل شكسته ی ما را صبور كن





آقا بیا به حرمت مفهوم انتظار



اشعار ساده ی ما را مرور كن







كی می رسد شبی كه تو از راه می رسی



این باغ های شب زده را غرق نور كن





یا صاحب الزمان قدمت خیر ، العجل



یعنی كه ، ای تمام عدالت ظهور كن...