شخصی به امام حسین (ع) نوشت مرا در دو جمله موعظه کن

شخصی به #امام_حسین (ع) نوشت مرا در دو جمله #موعظه کن
فرمود : هر کس بخواهد از راه #گناه به مقصدی برسد
تحقق خواسته اش را ناممکن تر و دست نیافتنی تر میکند
و زودتر به آنچه می ترسد گرفتار می شود.
و عنهم عن أحمد[بن محمّد بن خالد]عن شریف بن سابق، عن الفضل بن أبی قرة
عن أبی عبد الله علیه السلام قال: کتب رجل إلی الحسین(ع) عظنی بحرفین،
فکتب إلیه: من حاول أمرا بمعصیة الله کان أفوت لما یرجو، وأسرع لمجئ ما یحذر.

الکافی ج 2 ص 373
تحف العقول ص ۲۴۸
الوافی ج ۵ ص ۹۹۴ ح ۳۴۵۷
الوسائل ج ۱۶ ص ۱۵۳ ح ۲۱۲۲۲
البحار ، ج ۷۳ ، ص ۳۹۲ ، ح ۳

بحث سندی : این #حدیث پر مغز از امام حسین(ع)
در 5 منبع اصلی حدیثی و نزدیک 44 کتاب مرجع و رده بعدی نقل و شرح شده.
اما متاسفانه شریف بن سابق و فضل بن أبی قرة در سندش احراز وثاقت نشدن
که در بررسی ها فضل توثیق شد. شریف نه
هر چند مردود نشد و مجهول موند و اینم یه لطفه خودش.
۹۳۵۵- الفضل بن أبی قرة
الخوئی: لا اعتماد علی تضعیف ابن الغضائری
فالرجل ثقة لوقوعه فی إسناد تفسیر القمی.
معجم رجال الحدیث ج‌۱۴ ص 312
5709 - شریف بن سابق التفلیسی
الخوئی: المتحصل أن شریف بن سابق لم یثبت ضعفه
إلا أنه لم تثبت وثاقته أو حسنه أیضا فلا اعتماد علی روایاته.
معجم‏ رجال ‏الحدیث ج 9 ص 20
نکته 1: پس وقوع فضل در اسناد تفسیر قمی ضعف ش رو بر طرف می کنه
نکته 2 : عدم تضعیف صریح شریف و شهرت و کثرت نقل دومی رو حل میکنه

برخی از نکات
1_عرضه داشت من اقل و ادل می طلبم. کوتاه و پر مغز مرا موعظه کن.
2_طلب مجدانه وصادقانه موعظه از مومنین وعلما وائمه یک باب لطف از خداست.
3_قلب بر نوشته ها بیشتر استوار شده و آرام می گیرد و نوشته ها ماندگارتر است.
4_گناه مورد نفرت خداست و لذا عنایت خاص به گناه و گنهکار نمیکند و بلکه بالعکس
5_اراده خداست که گناه در عالم منکوب و نابود شدنی باشد و هر چه بر آن استوار شود.
6_توسل به گناه برای رسیدن به حوائج هم داشته ها و نعمتها و فرصتها را زائل می کند
و همه نداشته ها و ارزوها را در فاصله دور تری از شما قرار میدهد چون خدا غیور است.
7_و استفاده نعمتها در باطل و غیرت خدا در دیدن بنده در معصیت؛ دست به دست هم میدهد
که هم فرصتها بسوزد و هم نقمتها بیاید لذا سریعترگرفتار ترسهای واقعی وخیالی خود میشود.
همان ترسهای خیالی که الشیطان یعدکم الفقر و.. و همان مشیتی که اسعده علی ذلک القضاء
فغرّنی بما أهوی و اسعده علی ذلک القضاء فتجاوزت بما جری علیّ من ذلک بعض حدودک
واینجاست که آقای بهجت میگوید: قدم اول که کج برویم معلوم نیست سر از کجا در میآوریم.