لبانت

لبانت
به ظرافت شعر
شهوانى ترين بوسه ها را به
شرمي چنان مبدل مي كند
كه جاندار غار نشين از آن سود مي جويد
تا به صورت انسان درآيد

و گونه هايت
با دو شيار مورب
كه غرور تو را هدايت مي كنند و
سرنوشت مرا
كه شب را تحمل كرده ام
بى آنكه به انتظار صبح
مسلح بوده باشم
و بكارتي سربلند را
از روسپى خانه هاي داد و ستد
سر به مهر باز آورده ام
هرگز كسي اين گونه فجيع به كشتن خود برنخاست كه من به زندگى نشستم!