تصور مردم از ایام فاطمیّه، شهادت حضرت زهرا(س) است. در حال
تصور مردم از #ایام_فاطمیّه، #شهادت_حضرت_زهرا(س) است. در حالیکه مراد از ایام فاطمیّه وقایع و حوادثی است که در جهان اسلام بعد از رحلت پیامبر(ص) اتفاق افتاده است و محوریت آن حوادث حضرت زهرا(س) است. به همین جهت این ایام را فاطمیّه می نامند.
شاید سوالی که ذهن همه را به خود مشغول کرده باشد این است که با وجود مناسبت های گوناگون در طول تاریخ، چرا جامعه #شیعه تأکید دارد که تنها برخی از آنها پر شور تر برگزار شود؟ درپاسخ به این پرسش باید بگوییم که مناسب هایی که در یک جامعه وجود دارد به سه قسمت تقسیم می شوند:
۱- جهانی؛ مثل روز جهانی #کودک
۲- ملی؛ #روز_ملی_شدن_صنعت_نفت
۳- مذهبی؛ این دسته خودش به دو گروه تقسیم میشود: قسم اول مناسبت هایی است که یا نشانه مودت ما به ائمه است مانند ولادت یا شهادت ائمه و یا نشان از پایان یافتن یک #فریضه_الهی است مانند عید قربان و عید فطر. اما قسم دوم مناسبت های اعتقادی است. این مناسبت ها تشخّص و هویت یک مذهب هستند. در این بخش ۴ مناسبت داریم که بزرگداشت آنها بسیار حائز اهمیت است:
◄عید غدیر: آغاز امامت که مشخصه تشیع است.
◄ولادت امام زمان(عج): پرداختن به مسأله مهدویت که هدف رسالت تمام انبیاءست.
◄عاشورا
◄ایام فاطمیّه: قرار گرفتن در صف ایام فاطمیّه تأیید #واقعه_غدیر است.
ایام فاطمیّه، #دفاع از #بحث_امامت است و امامت هویت مکتب تشیع است.
مسأله فاطمیّه چون ریشه در اعتقادات ما دارد خیلی نباید توقع داشت که مخالفین با این بزرگداشت صادقانه برخورد کنند. آنها تا جایی که میتوانند نسبت به این مناسبت ایجاد شبهه و ابهام نمودند تا حقیقت آن را کمرنگ کنند.
معلومات ما نسبت به مسأله فاطمیّه عمدتا شنیداری است و این هم عمدتا از منابر شنیده شده است.
چیزی که در وقایع فاطمیّه شک و ابهامی درش نیست این است که حضرت زهرا(س) توسط دشمنان مورد #ضرب_و_شتم قرار گرفتند. این مسأله را، هم از منابع اهل سنت می توان نقل کرد و هم در منابع اهل تشیع به وفور یافت می شود. هم چنین از مواردی که غیر قابل تردید و انکار است، ایراد خطبه ای است که حضرت زهرا(س) تحت عنوان #خطبه_فدکیه داشتند.
بنابراین هدف از برسی تاریخی فاطمیّه دوچیز است: اول اینکه ابهامت ایجاد شده رفع گردد و دوم اینکه بدانیم حضرت زهرا(س) در قالب مسأله فدک برای امامت چه کار کرده اند؟؟
شاید سوالی که ذهن همه را به خود مشغول کرده باشد این است که با وجود مناسبت های گوناگون در طول تاریخ، چرا جامعه #شیعه تأکید دارد که تنها برخی از آنها پر شور تر برگزار شود؟ درپاسخ به این پرسش باید بگوییم که مناسب هایی که در یک جامعه وجود دارد به سه قسمت تقسیم می شوند:
۱- جهانی؛ مثل روز جهانی #کودک
۲- ملی؛ #روز_ملی_شدن_صنعت_نفت
۳- مذهبی؛ این دسته خودش به دو گروه تقسیم میشود: قسم اول مناسبت هایی است که یا نشانه مودت ما به ائمه است مانند ولادت یا شهادت ائمه و یا نشان از پایان یافتن یک #فریضه_الهی است مانند عید قربان و عید فطر. اما قسم دوم مناسبت های اعتقادی است. این مناسبت ها تشخّص و هویت یک مذهب هستند. در این بخش ۴ مناسبت داریم که بزرگداشت آنها بسیار حائز اهمیت است:
◄عید غدیر: آغاز امامت که مشخصه تشیع است.
◄ولادت امام زمان(عج): پرداختن به مسأله مهدویت که هدف رسالت تمام انبیاءست.
◄عاشورا
◄ایام فاطمیّه: قرار گرفتن در صف ایام فاطمیّه تأیید #واقعه_غدیر است.
ایام فاطمیّه، #دفاع از #بحث_امامت است و امامت هویت مکتب تشیع است.
مسأله فاطمیّه چون ریشه در اعتقادات ما دارد خیلی نباید توقع داشت که مخالفین با این بزرگداشت صادقانه برخورد کنند. آنها تا جایی که میتوانند نسبت به این مناسبت ایجاد شبهه و ابهام نمودند تا حقیقت آن را کمرنگ کنند.
معلومات ما نسبت به مسأله فاطمیّه عمدتا شنیداری است و این هم عمدتا از منابر شنیده شده است.
چیزی که در وقایع فاطمیّه شک و ابهامی درش نیست این است که حضرت زهرا(س) توسط دشمنان مورد #ضرب_و_شتم قرار گرفتند. این مسأله را، هم از منابع اهل سنت می توان نقل کرد و هم در منابع اهل تشیع به وفور یافت می شود. هم چنین از مواردی که غیر قابل تردید و انکار است، ایراد خطبه ای است که حضرت زهرا(س) تحت عنوان #خطبه_فدکیه داشتند.
بنابراین هدف از برسی تاریخی فاطمیّه دوچیز است: اول اینکه ابهامت ایجاد شده رفع گردد و دوم اینکه بدانیم حضرت زهرا(س) در قالب مسأله فدک برای امامت چه کار کرده اند؟؟
۱.۱k
۲۱ اسفند ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.