پرسش8
#پرسش8
» با توجه به حدیث معروف که: «هر کس امام زمان خود را نشناسد، چنانچه بمیرد به مرگ جاهلیت مرده است»، این شناخت چه ویژگی هایی دارد و چگونه حاصل می شود تا مشمول این حدیث نباشیم؟
#پاسخ
از آن جا که رهبر معصوم وجود دارد و رهبریِ مصون از خطا و لغزش منحصر به امام است؛ از این رو پیروی کردن از مدعیان رهبریت در برابر رهبریت معصوم، برخلاف عقل و منطق است؛ زیرا با وجود رهبر معصوم، پیروی از رهبران غیرمعصوم، به هیچ وجه قابل توجیه نیست. تلاش برای شناختن و یافتن امام معصوم واجب و لازم است؛ چنان که رسول اکرم(ص) فرمودند: «من مات و هو لایعرف امامه، مات میتةً جاهلیة».
ویژگی های این شناخت میزان الحکمه، ج 1، ص 171، ح 840.اخت آن است که: اولاً، از منابع معتبر و موثق و مستند اخذ شود. ثانیاً، گستره اش شامل آموزه های اعتقادی، اخلاقی و عبادی گردد. ثالثاً، از آن جا که امام الگوی عملی برای انسان ها است، به ابعاد فکری، عملی و روحی امام نیز ناظر باشد. اما این شناخت از سه راه - که مکمل یکدیگر می باشند - حاصل می شود:
یکم. مطالعه تاریخ زندگانی آنان؛ مطالعه سرگذشت و سیره آنان؛ خصوصاً در باب فضایل، مناقب و خصوصیات آنان - از قبیل: شجاعت، مردانگی، ایثار، تواضع، صبر، فرزانگی و... - انسان را متوجه مقام والای آن بزرگواران می کند و جذبه و کشش خاصی نسبت به آن فرزانگان در روح انسان، حاکم می شود.
دوم. مطالعه و تفکّر در سخنان ایشان؛ اسلام تفکر را موجب بصیرت، الحیاة، ج 1، ص 8، ح 3. دعوت کننده به عمل نیک، همان، ح 9. پدید آورنده نور همان، ص 49، ح 18.، نشانه حیات و زنده بودن قلب بصیر می داند همان، ص 48، ح 5..
مطالعه و تفکّر در آثار فکری امامان، هر چند کار مشکلی به نظر می رسد؛ ولی بسیار سودمند است. این امر علاوه بر آن که باعث شناخت شخصیت آن بزرگواران و ایجاد محبت آنان در دل می شود؛ سرمایه بزرگی برای روح بشر به شمار می رود. همان طور که فراگیری فصول یک کتاب، باید با تحقیق و دقت کامل و رجوع به استاد و... قرین باشد؛ مطالعه و اندیشه و تفکر در آثار ائمه(ع) نیز، باید با استفاده از استادان فن و مراجعه به کتاب هایی که در شرح سخنان آنان به رشته تحریر درآمده، همراه باشد.
سوم. شناخت خدا: اگر ما خداوند و صفات و اسمای او را به طور حقیقی بشناسیم، می توانیم انسان های کامل راستین (امامان) را نیز بشناسیم؛ زیرا آنان آینه تمام نمای صفات جمال و جلال حضرت حق اند و در تسمیه به اسمای الهی، از تمامی موجودات عالم امکان برترند. بر این اساس، با شناخت خدا و صفات او، می توانیم به اوصاف و ویژگی های امامان نیز واقف گردیم. شاید دعایی که سفارش شده در زمان غیبت بعد از نماز زیاد خوانده شود، ناظر به همین حقیقت باشد:
«اللهم عرفنی نفسک فانک ان لم تعرفنی نفسک لم اعرف رسولک اللهم عرفنی رسولک فانک ان لم تعرفنی رسولک لم اعرف حجتک اللهم عرفنی حجتک فانک ان لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی»؛ «خداوندا! خود را به من بشناسان که اگر خود را به من نشناسانی پیغمبر را نمی شناسم؛ خدایا! پیغمبرت را به من بشناسان که اگر به پیامبر معرفت پیدا نکنم، نمی توانم امامم را بشناسم؛ خدایا! حجت و امامت را به من بشناسان که اگر امام را نشناسم، در دین خود گمراهم».
ای مشیر ما تو اندر خیر و شر
از اشارت هاست دلمان بی خبر
مفاتیح الجنان، دعا در غیبت امام زمان(عج).
ای «یرانا لانراه» روز و شب
چشم بند ما شده دید سبب
چشم من از چشم ها بگزیده شد
تا که در شب آفتابم دیده شد
لطف معروف تو بود آن ای بهی
پس کمال البر فی اتمامه
یارب! «اتمم نور نافی الساهرة
واشجنا من مفضحات قاهرة»
یار شب را روز مهجوری مده
جان قربت دیده را دوری مده
بعد تو مرگ است با درد و نکال
خاصه بعدی که بود بعد الوصال
آن که دیده ستت مکن نادیده اش
آب زن بر سبزه بالیده اش
مثنوی، دفتر 6، ابیات 2888 - 2898.
منبع: مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی
#اگرازمنتظران_واقعےامام_زمان_عج_هستید
#کلیک_کنید_PLZ↓↓↓
https://t.me/jhmvd
» با توجه به حدیث معروف که: «هر کس امام زمان خود را نشناسد، چنانچه بمیرد به مرگ جاهلیت مرده است»، این شناخت چه ویژگی هایی دارد و چگونه حاصل می شود تا مشمول این حدیث نباشیم؟
#پاسخ
از آن جا که رهبر معصوم وجود دارد و رهبریِ مصون از خطا و لغزش منحصر به امام است؛ از این رو پیروی کردن از مدعیان رهبریت در برابر رهبریت معصوم، برخلاف عقل و منطق است؛ زیرا با وجود رهبر معصوم، پیروی از رهبران غیرمعصوم، به هیچ وجه قابل توجیه نیست. تلاش برای شناختن و یافتن امام معصوم واجب و لازم است؛ چنان که رسول اکرم(ص) فرمودند: «من مات و هو لایعرف امامه، مات میتةً جاهلیة».
ویژگی های این شناخت میزان الحکمه، ج 1، ص 171، ح 840.اخت آن است که: اولاً، از منابع معتبر و موثق و مستند اخذ شود. ثانیاً، گستره اش شامل آموزه های اعتقادی، اخلاقی و عبادی گردد. ثالثاً، از آن جا که امام الگوی عملی برای انسان ها است، به ابعاد فکری، عملی و روحی امام نیز ناظر باشد. اما این شناخت از سه راه - که مکمل یکدیگر می باشند - حاصل می شود:
یکم. مطالعه تاریخ زندگانی آنان؛ مطالعه سرگذشت و سیره آنان؛ خصوصاً در باب فضایل، مناقب و خصوصیات آنان - از قبیل: شجاعت، مردانگی، ایثار، تواضع، صبر، فرزانگی و... - انسان را متوجه مقام والای آن بزرگواران می کند و جذبه و کشش خاصی نسبت به آن فرزانگان در روح انسان، حاکم می شود.
دوم. مطالعه و تفکّر در سخنان ایشان؛ اسلام تفکر را موجب بصیرت، الحیاة، ج 1، ص 8، ح 3. دعوت کننده به عمل نیک، همان، ح 9. پدید آورنده نور همان، ص 49، ح 18.، نشانه حیات و زنده بودن قلب بصیر می داند همان، ص 48، ح 5..
مطالعه و تفکّر در آثار فکری امامان، هر چند کار مشکلی به نظر می رسد؛ ولی بسیار سودمند است. این امر علاوه بر آن که باعث شناخت شخصیت آن بزرگواران و ایجاد محبت آنان در دل می شود؛ سرمایه بزرگی برای روح بشر به شمار می رود. همان طور که فراگیری فصول یک کتاب، باید با تحقیق و دقت کامل و رجوع به استاد و... قرین باشد؛ مطالعه و اندیشه و تفکر در آثار ائمه(ع) نیز، باید با استفاده از استادان فن و مراجعه به کتاب هایی که در شرح سخنان آنان به رشته تحریر درآمده، همراه باشد.
سوم. شناخت خدا: اگر ما خداوند و صفات و اسمای او را به طور حقیقی بشناسیم، می توانیم انسان های کامل راستین (امامان) را نیز بشناسیم؛ زیرا آنان آینه تمام نمای صفات جمال و جلال حضرت حق اند و در تسمیه به اسمای الهی، از تمامی موجودات عالم امکان برترند. بر این اساس، با شناخت خدا و صفات او، می توانیم به اوصاف و ویژگی های امامان نیز واقف گردیم. شاید دعایی که سفارش شده در زمان غیبت بعد از نماز زیاد خوانده شود، ناظر به همین حقیقت باشد:
«اللهم عرفنی نفسک فانک ان لم تعرفنی نفسک لم اعرف رسولک اللهم عرفنی رسولک فانک ان لم تعرفنی رسولک لم اعرف حجتک اللهم عرفنی حجتک فانک ان لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی»؛ «خداوندا! خود را به من بشناسان که اگر خود را به من نشناسانی پیغمبر را نمی شناسم؛ خدایا! پیغمبرت را به من بشناسان که اگر به پیامبر معرفت پیدا نکنم، نمی توانم امامم را بشناسم؛ خدایا! حجت و امامت را به من بشناسان که اگر امام را نشناسم، در دین خود گمراهم».
ای مشیر ما تو اندر خیر و شر
از اشارت هاست دلمان بی خبر
مفاتیح الجنان، دعا در غیبت امام زمان(عج).
ای «یرانا لانراه» روز و شب
چشم بند ما شده دید سبب
چشم من از چشم ها بگزیده شد
تا که در شب آفتابم دیده شد
لطف معروف تو بود آن ای بهی
پس کمال البر فی اتمامه
یارب! «اتمم نور نافی الساهرة
واشجنا من مفضحات قاهرة»
یار شب را روز مهجوری مده
جان قربت دیده را دوری مده
بعد تو مرگ است با درد و نکال
خاصه بعدی که بود بعد الوصال
آن که دیده ستت مکن نادیده اش
آب زن بر سبزه بالیده اش
مثنوی، دفتر 6، ابیات 2888 - 2898.
منبع: مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی
#اگرازمنتظران_واقعےامام_زمان_عج_هستید
#کلیک_کنید_PLZ↓↓↓
https://t.me/jhmvd
۴.۵k
۱۷ تیر ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.