💠اربعین مسیری که تاریخ را تغییر می دهد...بخش دوم💠
پنجشنبه ۰۹ شهريور ۱۴۰۲ - ۰۱:۴۲سال هشتاد و دوم شماره ۲۳۳۸۶/ روزنامه کیهان
💠حکایت ناگفتنی عشق مردم به امام حسین(ع)💠
کربلایی غلامرضا، یک کارگر ساده است و همچنان که اشکهای گوشه چشمش را پاک میکند، از دلتنگیاش برای کربلا با من حرف میزند. مشکلات تنفسی چند سالی هست که او را زمینگیر کرده و حالا چنان است که توان رفتن به سفر کربلا را نداشته باشد. از من میخواهد که اگر به کربلا رفتم، در حرم امام حسین(ع) حتما برایش دعا کنم تا سال آینده بتواند به سفر اربعین برود. به او میگویم امام حسین(ع) از شما توقعی ندارد و همین که نیت کردهاید، انشاءالله زیارت مقبولی برایتان نوشتهاند. میگوید: «اینها دوای من نیست. اینها حرف است. من میخواهم قبل از مُردن یک بار به اربعین بروم. شما فقط دعا کنید و از این حرفها نزنید. من باید به کنار ضریح مطهر ارباب بیکفن بروم تا بفهمم به زیارت رفتهام.»
به این فکر میکنم که در لشکر عاشقان حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، چند مدل آدم با چند سلیقه حضور دارند؟ آدمهایی که قطبنمای حرکتشان به عشق امام(ع) همه در یک سو قرار گرفته است، و به راستی، کدام قدرتی جز عشق حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، توان شکلدهی به چنین لشکری را در عالم دارد؟ و دیگر اینکه، توصیف و ترسیم این عشق و این قیام همگانی، آیا اساسا ممکن است؟
میگویند ما در عصر معجزات پیامبران نبودهایم و از این جهت، به نسبت مردم آن عصر و زمانه، محرومیتی تاریخی را تحمل میکنیم. این قیام عظیم اما اگر معجزه نیست، چه نام دارد؟ یک کارشناس مسائل فرهنگی در همین زمینه به گزارشگر کیهان میگوید: «رفتار اقتصادی مردم را در اربعین ببینید. این را چگونه میخواهید تحلیل کنید؟ راستش را بخواهید دیوانهاند. دیوانگیای از جنس عابس بن ابی شبیب شاکری؛ عاشقی که عشق حسین(ع) مجنونش کرد. دیوانگیای از جنس این حسین کیست... به طریق الحسین علیهالسلام که میرسیم فقط دلدادگی است. ستاندنی در کار نیست. صاحب موکبی در نجف میگفت: ایرانیها التماس میکنند که اینجا کنار ما در موکب خدمت کنند.
ادامه در پست بعدی.....
💠حکایت ناگفتنی عشق مردم به امام حسین(ع)💠
کربلایی غلامرضا، یک کارگر ساده است و همچنان که اشکهای گوشه چشمش را پاک میکند، از دلتنگیاش برای کربلا با من حرف میزند. مشکلات تنفسی چند سالی هست که او را زمینگیر کرده و حالا چنان است که توان رفتن به سفر کربلا را نداشته باشد. از من میخواهد که اگر به کربلا رفتم، در حرم امام حسین(ع) حتما برایش دعا کنم تا سال آینده بتواند به سفر اربعین برود. به او میگویم امام حسین(ع) از شما توقعی ندارد و همین که نیت کردهاید، انشاءالله زیارت مقبولی برایتان نوشتهاند. میگوید: «اینها دوای من نیست. اینها حرف است. من میخواهم قبل از مُردن یک بار به اربعین بروم. شما فقط دعا کنید و از این حرفها نزنید. من باید به کنار ضریح مطهر ارباب بیکفن بروم تا بفهمم به زیارت رفتهام.»
به این فکر میکنم که در لشکر عاشقان حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، چند مدل آدم با چند سلیقه حضور دارند؟ آدمهایی که قطبنمای حرکتشان به عشق امام(ع) همه در یک سو قرار گرفته است، و به راستی، کدام قدرتی جز عشق حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، توان شکلدهی به چنین لشکری را در عالم دارد؟ و دیگر اینکه، توصیف و ترسیم این عشق و این قیام همگانی، آیا اساسا ممکن است؟
میگویند ما در عصر معجزات پیامبران نبودهایم و از این جهت، به نسبت مردم آن عصر و زمانه، محرومیتی تاریخی را تحمل میکنیم. این قیام عظیم اما اگر معجزه نیست، چه نام دارد؟ یک کارشناس مسائل فرهنگی در همین زمینه به گزارشگر کیهان میگوید: «رفتار اقتصادی مردم را در اربعین ببینید. این را چگونه میخواهید تحلیل کنید؟ راستش را بخواهید دیوانهاند. دیوانگیای از جنس عابس بن ابی شبیب شاکری؛ عاشقی که عشق حسین(ع) مجنونش کرد. دیوانگیای از جنس این حسین کیست... به طریق الحسین علیهالسلام که میرسیم فقط دلدادگی است. ستاندنی در کار نیست. صاحب موکبی در نجف میگفت: ایرانیها التماس میکنند که اینجا کنار ما در موکب خدمت کنند.
ادامه در پست بعدی.....
۱.۱k
۰۸ شهریور ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.