ـبه نآمِ عشقْ

ـبه نآمِ عشقْ
سرفصل هر کتاب عاشقانه به گونه ای دلنشین و خاطره ساز شد...
حال در اینجا که ایستاده ایم... غریبه ای به انتظار دیدار ما روزهارا به شب میرساند
بیگانه ای نزدیک ساحل روز ها به تماشای عزیزکرده اش روی نیمکت چوبی مینشست و برای بیشتر دیدن او پلک نمیزد...
شخصی که قلب او را ربوده بود عکاسی بود که روز ها به انتظار غروب خورشید برای عکاسی مینشست.
اما امروز قبل از غروب خورشید هوا گرگ و میش شد... اسمان اشک میریخت و موهای مشکی دخترک به قطره های باران آغشته شد
پسرک از روی نیمکت چوبی بلند شد... چترش رو باز کرد و به سمت دخترک رفت...
بعد از مدتی دخترک دیگر قطره های باران را روی صورتش احساس نمیکرد. برگشت تا ببیند کسی که مانع لمس قطره های باران روی سرش شده است کیست...
اوه خدای من... باری دیگر قلب پسرک لرزید... کاش میتوانست زمان را متوقف کند... با یک فنجان چای گرم به چشم های نعنای زندگی اش خیره شود. و تا ابد این نقاشی خیره کننده باقی بماند...
دخترک به چهره تهیونگ نگاه کرد... لبخند ملیحش... چشم هایی که به زیبایی غروب خورشید و به رنگ قهوه صبحگاهی بود...
دل کندن از چشم های همدیگر سخت بود...
بعد از مدتی دخترک لبخندی سر از خجالت زد: خیلی ممنون... راستش ترجیح میدم بدون چتر بمونم...
کیفش رو برداشت اما قبل از ترک کردن اونجا پسر دستی به شانه دختر زد: میتونم همراهیتون کنم؟
دراون عصر بهاری سرنوشت چیز دیگری را برای ان دو رقم زد...
تهیونگ کیف دختر رو گرفت: میتونم اسمتونو بپرسم؟
+اَش(به معنای خاکستر)
_کره ای نیستین درسته؟
_______
شرطا برا پارت بعد15لایک وکامنت(بیشتر از4کامنت نمیتونید بزارید)