از لب خشک مهیا لب نانم کردند

از لب خشک مهیا لب نانم کردند
فارغ از نعمت الوان جهانم کردند
خار صحرای ملامت پر و بالیست مرا
تا ز بی تابی دل برق عنانم کردند
تا کدامین دل بیدار مرا دریابد
چون شب قدر نهان در رمضانم کردند
پشت من گرم به خورشید قیامت نشود
بسکه دلسرد از اوضاع جهانم کردند
هر پریشان نظری قابل حیرانی نیست
همه تن چشم شدم تا نگرانم کردند
به چه تقصیر چو آئینۀ روشن یارب
تختۀ مشق پریشان نفسانم کردند
گرچه در صومعه ها پیر شدم آخر کار
از دم پر خرابات جوانم کردند
نوش دادم به کسان نیش شکستم در دل
تا چو زنبور عسل صاحب شانم کردند
سادگی آینه را جوهر بینائی شد
آخر از هیچ ندانی همه دانم کردند
عقل و هوش و خرد آن روز ز من وحشی شد
که نظر باز به آهو نگهان کردند
من همان روز ز بال و پر خود شستم دست
که درین تنگ قفس بال فشانم کردند
آه کز لاله عذاران جهان حاصل من
جوی خونیست که از دیده روانم کردند
در خرابات ز اسرار حقیقت صائب
تا خبر یافتم از بیخبرانم کردند
#غزل #صائب_تبریزی #شعر #شاعر
#عقده_شهرت_و_قدرت
#کوپیولیسم
#اسرار #شکوفه_باران #ژاپن #شکوفه
#Copiolism #comona